Tiliyên bi taya jibîrkirinê ketine

Evîn Şikakî

Ka ji min re bêje…
 tu bi qedrê xwedê kî…
xwedayê di dilê te de dijî…

çawa xwe fêrî hatinên poşmaniyê bikim ?
çawe ev kewên li ser dilê min difrin
fêrî melevaniyê bikim ?
çawe lehiyê fêrî sebir û hedanê bikim ?
ka bêje min ?
 ez xatir xwestina te bi kîjan pînosê binvîsînim?
li ser çi rûpelê xêz bikim? 
 mane destê min bi taya jibîrkirinê ketine
 û bihna gazinan ji wan tê!
 tiliyê min jî weriyane!. 
 De bêje loo
dil bi kulo loo….
 mane te narînkên  xwe jî ne gotin
( bukê delalê rabe xwe karke
 şûşa miskê bi serê xwe dake
 zava şêrîne xortekî pake )
erê…
 te narînkên xwe jî negotin!
vedenga dilê te ji arbaneyên derwêşa dihat
xewnên daşta hesinan ber bi ava Seqlanê Mema û kaniya Xeyda ve diçû.
hêviyên  dil bi kul xwe sipartin darê miradan.
Erê…
 te helbesta herî şêrîn
 li ber dilê xwe jî ne got
 (şoxo şengê zûhre rengê.. dil ji min bir dil ji min
awerîn heybet pelingê.. dil jimin bir dil ji min)
erê loo
dil bi kulo loo!.
 ka ji min re bêje…
 ez xatir xwestina te bi kijan salê… 
 bi kîjan bûyer û malwêraniyê ve girêbidim?
 bi salên koçberiyê ve ?
 bi salên perfa sor û zivisatanên sar ve ?
yan bi salên enfal û kîmya baranê ve?
 ka bêje
ewleya te bi kîjan ronahiyê tê?
 mane ronahiya heyvê jî ne ji ya evîndarkî bendemayî pitir e.
de bêje…
 bêje

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…