Kabîneya dawî ya li trênê.. kurte Çîrok

* Dostoyevskî.
* Wergerandin: Mahîn Şêxanî.
 Her sal dê û bavê Martin ew bi trênê dibirin ba dapîra wî da ku pişûdana havînê derbas bike. Paşê wî dihêlin û roja din vedigerin.
 :Vêca di salekê ji wan re got
 Ez niha mezinim..?. îsal bi tena serê xwe ezê herim ba dapîra xwe.
Dê û bav piştî gengeşeke kurt li hev kirin. Û va ye, di roja destnîşankirî de, li ser rawestgehê radiwestin û hin fermanan jê re dubare dikin … û ew xwe ufkufî dike …
Min hezar carî ji we bihîstiye ..!.
berî ku trên biçe bi demekê :
 Bavê wî nêzîkî wî bû û di guhê wî de piste girin, heke tû bitirse an nexweş bibe ev ji bo te ye.” Wî tiştek xiste bêrîka zarokê xwe” .
Zarok cara ewil bêyî malbata xwe bi tena serê xwe li trênê rûnişt.
Ew ji pencereyê li peyzaja ku vedibe temaşe dike û dengê mirovên xerîb ku li dora wî radibin dibihîze.
 Ew derdikevin û dikevin kabîna wî…
Ta ku pandî trênê jî şaş ma û li ser bêparbûna wî pirs jê pirsî.
Jinekê jî çavekî xemgîn lê da.
Martin tevlihev bû û xwe nebaş hîs kir.
Paşî hest bi tirsê kir…ji ber vê yekê ew xwe avêt ser kursiya xwe û çavên wî tijî hêstir bûn.
 Di wê gavê de pistîma bavê xwe hat bîra wî û ji bo kêliyek wisa tiştek xistiye berîka xwe.
Bi destekî lerzok li bêrîka xwe geriya û peleke biçûk dît…
*Wî ew vekir: “Kurê min, ez di beşa dawî ya trênê de me.”*
Jiyan wiha ye, em baskan didin zarokên xwe, em bi xwebaweriyê didin wan…
Lê heta ku em sax bin divê em her tim di kabîna dawî de bin…
  Çavkaniyek hestek ewlehiyê … ji bo wan.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Beşîr Botanî

Min çend şîret ji stiranbêjên nû re hene ji bo serketina wan û serketina stiranên wan jî lê mixabin e ku piraniya wan wesan çewt hizran dikin:

Ez tenê piştbestin li ser xwe dikim.
Ez tenê piştbestin li ser bavê xwe dikim.
Ez tenê piştbestin li ser birayê xwe dikim.

Xizan Şîlan

ez destvala hatim dinyaya fanî

û destvala diçim axîretê

ez ne mişextê xerîbîstanê me

mîrata xerîbiyê konê hesretê

di rayên canê min de vegirtiye

ne tîrêjên stêrkan herikîn nava min

ne jî di bin peşkên barana payîzê de

şilopilo bûm

<p style="text-align:...

Ezîz Xemcivîn

Di destpêka salên heftêyan de, dibe ez di refa sê-çarê de bûm, ez û hevalekî hêja (Ehmedê Xelefê Hacî Elî) li dibistana seretayî di bêhnvedana di navbera du waneyan de em dûrî şagirtan diçûn, li gora têgihana zarokîtiya me ewê hingê û gotinên ko me ji bavên xwe dibihîstin, li ser rewşa Kurdan em…

Hejmara (25) a kovara Şermola ya wêjeyî û çandî ku bi zimanê kurdî û erebî tê weşandin, derket.

Dosyaya vê hejmarê “Di Sûriyeya Nû de; Çand û Wêje” ye , li ser vê mijarê çend nivîskar û rewşenbîr nêrînên xwe anîn ziman..

ji pêşekiya hejmarê: Mijara din a ku divê…