GOPALÊ PENDÊ

Fewaz Ebdê

 

Wê:

Gopalê te

Xwe sipartiye deriyê perestgeha min a ku bi ronahiya pendê pijiyaye.

Çima tu giranbarên xwe li vir dihêlî?

Ma ji te weyê ku derî, bêyî bipirsin, ji her kesê ku dev ji êşa xwe berdidin re tên vekirin?

Wî:

Ey pendê!

Gopalê min ne giranbar e, bîrdank e.

Bîrdankeke darîn e şaşitiyên min dicû û li min vedigerîne.

Ma te negot ku pend di terkan de cih digire?

Û terkên vî depî ji sîberên wî bêhtir in.

Wê:

Lê ronahiya perestgeha min nikare siyan bicih bike.

Yê ku toza serdeman li ser pişta xwe hilgirtiye derbas nake.

Tu li bersivan digerî û ji pirsan pêve li ba min tune.

Wî:

Ma bersiv ne bendek e li qirika wateyê tê hev?

Bihêle ez pirsa xwe di axa zeviya te de biçînim

Heye ku jîndarekî bênav, bêdêm û bêtirs şîn bê.

Wê:

Tu sosret î xwediyê gopal!.

Tu tê ber dergehên min û

          tu dizanî ku ez wan ji kesî re venakim

                   ji bilî ewê di ronahiyê de tê bişaftin.

Ji dil..

          Ka bêje min tu li çi digerî?

Wî:

Ez li tiştekî nagerim.

Tenê dixwazim pistepista bêdengiyê bê min

                   dema bi ronahiya te re diaxive.

Ez bibînin ka çawa qelş di tariya perestgehê de direqisin.

Wê:

Xerîbo! Tu ne pendê dixwazî, tu xewnê dixwazî.

Û ta xewn nebe şebengek zelal û

          bêyî ku şopê bihêle dîwaran derbas bike

                   xewn li vir qedexe ye.

Wî:

Lê ez şop im ser du nigan dimeşim

Û gopalê min vedenga gavên ku hîn min navêtine.

Wê: (bi surrealîzmeke nerm dikene)

Naxwe gopalê xwe li vir bihêle da ez bibim cihê ku lingên te negihênê.

Heye ku rojekê tu nas bikî ku pend ne derî ye û ne jî ronahî ye…

          lêbelê siyek e

                    tu bi kuve herî wê li pey te bê.

: (digirnije)

Û ku ew sîber ez bi xwe bim?

 (Pend di ronahiyeke seyr de nebedî dibe, mîna ku here ava û gopal li ber derî tenê dimîne… Kulîlkek li ser şîn tê ku kes navê wê nizane.)

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…