Li ber dergehê deqekî rêwingî

  Tengezarê Marînî

Spêdeyekê, li kolana hişê min, di xeweke jixwerazî de birîndar ketibû.
Xelwetgeha  wê, rû bi rû bêciriya xwe li bazara êşan belavkir.
Nehişiya min ji nişkekê ve, hawarên xwe hijmartim, yek, do, sê, gelek, nema tên hijmartin.
Ne derya, ne jî bej dikarin susretên min û te li hev par bikin, ji nav hev derbixin.
Xeftanekî dilê te hebû, te li min aland.
Qupçolkên berê te, keldumana şerekî li Orok bû.
Ne tu bûyî ya rût û tazî, ji daristanê, te kovîbûn derbasî sîstema xewna min kir?
Ne tu bûyî, ya Sîpan heta bi ezelê xemgîn hişt?.
Û…tu diçûyî.
Rojekê dê erd û ezman bi germahiya min bisojin û..
Tu, dê li gerdûnekî din, xunav, pêrgî min bibî, êdî ne tu û ne jî ez, em hene.

„ ji bîranînên pezkovî, rûpelê xwînê, sala bêhtir ji stêrkên rêka kadiza“

1.
Sîber û bayekî birîndar

Tu, li nêv daristanê
hîn dizanî?
daran sema dikir
stêrkên me
li ezmanan difirîn
navên me li ser
diçirisîn

Tu,
li nêv daristanê
tilîkên me bi êgir dilîstin
hîn dizanî?
stêrkên me
ji daran hildiweşiyan
ramîsanekê ji kela xwe veciniqînim

Tu,
daristanê,
xêz dikêşan,
hîn dizanî?
me reng dît,
li nav sîbera darê, kevir diçand
Dareke birîndar..
hawara min î herdemî

Tu,
daristan nivistibû
hîn dizanî?
xewnên me hilo bûn
hingiv li ser
zimanê me dibariya
Me xewna nexweş dîtin
weha bihitî…
Tu hîn dizanî?
daristan min berdabû
dar dîtibû
daristan
helbestên spîçolkî
Remedîlka peyvan…

2.
Reva şeveke ji peyvê, di bîranînên rêwiyekî de
Vegeriyabûm.
Rûpelên pirtûkan ji ser hev radikirin –
ji xwe dûr diketim,
ji we
rojê xwe av didan,
rêkên wê
xewnên min maçî dikirin.
xewna min
li perava din didanî,
Pirtûk bayê rûbarekî
di sewîlkê şeva min de

3.
Keser û tixûbên kenekî sar
Henaseke sar bû
ji nêzîk
ji dûr ez nehingavitim

Carekê
tiblên min
destê
pirça havîneke bêwar bûn 

Weha bêdeng,
baroveke spêdê
dema şev diçe lîs

Weha hêsan
mîna lihevketina pêlên
baskên belatînkan

Hindekî bêhtir
ji roniya ramîsaneke nazdar
helbesta min
bi hêlên bêdengiya te serxweş dibe
Dimirim..
li ser sînga te,
peyvên min şevbuhêrka xwe dikin..

4.
Û dema ba li helbesta min xwe dipêçe
Ez
Stêrek im.

Ez
ev şev..
dilê min dibarîne …
karwanekî
poşmaniyê reviyayî ,
xemgîn,
Helbesta ji rondikekê vehûnayî..
giran.
dibare. 
Dêmên te, …
bi ser velirizîna şeva min de.

Destên te
… giriyê te.
»de ka min haş bike!«

Ez,
berf …
û gavên aceniyekî
ji vê axa şil
hemî lerz
di dilê..
te de
geş bûn
xelmaş e,
spêdeya bêrîkirinê
li ber pencera dêmên te

Bêriya te..
û ya nehatî gotin
bi sal û zemanan.
û…

ba li vir e..

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

 

Di destpêkê de

Milet ji henasên xwe

cawekî ji hevrêşim dihûna;

Li aliyekî rokek pêve didrût û

li aliyê din lîlandineke dengketî.

Bi hajixwebûn

pêlav di ser siya şehîdan re dimeşiyan

mîna ku xak bi bîranîna wan re…

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…