Bê Sînor

Siyamed Sîpan

Ez vê nivîsê ji bo kesên ku „Sînor“ li hemberî bêhnvedana wan dibin asteng, ku sînor mîna qencerekê di heskirina wan de diçike, dinivîsînim.

Ev nivîs ji bo kesên ku hemû heskirinên wan bê sînore,
hemû girêdanên wan bê dawî ye
hemû hesretiyên wan bê navbere
hemû evînên wan bê betlane ye
Ev nivîs ji bo bê dawiyên bê sînore, ji bo bê sînoriyên bê sînore.

Herwisa ev nivîs ji bo kesên ku her roj di dilê wan de bi hezaran volqan diteqe û piştî wê teqandinê avên ji agiran diherike di dilê wan de.
Ji bo kesên ku dilê xwe bi okyanûsên ji baranên bihara welatê agir û rojê pakij dike û hestên xwe li ber tîrojên roja ji giravê ve derdikeve radixe û zûha dike, ye.
Ev nivîs ji bo kesên ku her roj bi dehan bexçeyên heskirina gulan di dilê wan de şîn tên û şaxên xwe li hemû newalên heskirinan vedikin, û jiyana wan vedigûherîne împaratoriyek evîndariya gulan.

Ez jî yek ji van kesanim.
Ez serhişkê evîndariya „Gulê“ me, serhişke evîna bê sînor û bê dawî me.

Dibêje xwedayan gotiye: Tenê di eşq û evîna bê sînor de serhişkiyê bike, di bê sînoriyê de serhişkiyê bike.
Ez jî evîndarê serhişkiyên bê sînorim.
Xem xemla hestên min e
gul derdê mine,
hest debara min e,
evîn axîna min e,
bê sînorî jî jiyana min e.
Di bêzariya biyanîbûnê de dimîne hest, ku evîna te ne bê sînor be, dibe girtî yê hesretiyek ku di nava xwe de bi agirê rastiyan dişewitîne, bê yî girêdanek bê sînor ewê roj te venehewîne bedewiya xwe ya rojjînî.
Heta ku tu hemû cewherên xwe nexe nava serûwena bê dawîbûnê, tu yê nikaribe li ser textê jiyan rûnê û palde ser bahlîfa biwatebûnê û tu yê nikaribe dûxana agirê heskirinê bera bajarên dilê xwe bide.
Ji bo wê dibê her kesek rê li ber çemên avên heskirina xwe vekin û hestên bê sînor di paxla xwe de mezin bikin, bi lorîkên evîndariyê. Ji bo bîranîn nekeve xefka jibîrkirinê, ji bo ku kes bê hestên bê sînor nemîne
   bira hemû tiştên we „Bê Sînor“ be.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…