Kengî Êvarê Barkir?

Tengezar Marînî

Şev e ,
agir dibare
welatê min
bi xwînê dixemile
cîhan dîlana Wals dike.

Xewnên te xwe veşartine
Hemî dergeh dadayî ne
Ez fêrî
Awazên xemgîn bûme
Rondikan;
Li vir tenêbûn;
Li wir piştberdan
Li dera din lihevnekirin
Deryayeke sar e ev welat
Diherrike xwîn
Dil radiweste
Pirsên bêdunde
Hêvî bar dikin
Hiş diçe
Giyan dilerize
mij e rastî
Dem lezê dike,
Çendî din dikarim
Aram xwe ragirim?
Direng e, direng
Yekê dizanim..
Eger ez xwedê bûma,
ez î li xwe vegeriyame,
li xwe bigeriyame,
ya min di xwe de
bidîta,
biguherta
Niha gelekî sar e
Jan
Kî nabêje:
– Xwedê têkçûye!?

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…

Xizan Şîlan

şev û rojên min

bi nalîn û keservedanên kûr

dibihurin

hinavên şewitî

bûye cîhê gund û bajarên

hilweşiyayî

henasa gewriya fetisî

ji bayê havînên nerm

werdigirim

rengê keskesora derûniya min

çilmisî

li ser axa şaristaniyê

koçberî û derbederî…