Yilmaz Güney

Bavê Zozanê
 
Yilmaz
Guney xwedayê13 xelatên giranbiha ji wan jî xelata festîvala Cannê – France di
1982 de wiha dibêje: ((Hevalno, êş û tadayî, zor û belengazî, xwîn û girî ne
qedera gelê Kurde. Em vê qederê redikin em vê qederê qebûl nakin, em naxwazin
zarokên welatekî bindestbin ku ji çar aliyan ve hatiye
dagîrkirin. Em dixwazin bibin zarokên welatekî serbixwe û yekgirtî yê Kurdan
,bibin zarokên Kurdistanê, em dixwazin li ser axa xwe bi zimanê xwe stranên
evîn û azadiyê bêjin.

Em dixwazin cîhana xwe bi destê xwe bistrên û ji nûve avabikin û em dixwazin li ser axa xwe,bin ala xwe serbixwe û azad bijîn. )) Bi rastî Yilmaz Guney em Kurd bi cîhanê tevayî dane naskirin di riya wan filimên xwey naz ku êşa miletê xwe têde dirêse mîna : Rê, Kerî, Dîwar ,Hêvî, Yênbazdayî, Kabûs, Bav, Zilamekî kirêt, Gurên birçî, Seyd Xan, Sibe roja dawîye, Dijmin, Tehlî, Zarokin ji vî welatî, Dema tûtinê, Şahê şahan, Bazê birîndar, Şahê têr, Ez bi fîşekan têknaçim. Ew bixwe wek em zanin nivîskar û ekter û dahênerê filimên xwe bû, dibêje:Min dikarîbû sînaroyên filmê xwe bi kurdî binvîsim,lê hemî lîstikvan wê hatibana girtin. Pir caran hate girtin, tevaya salên cezayê wî gihiştin 155 sal zindan, digot min dikarîbû ji zindanê birevim lê min nedixwest qene ji welatê xwe dernekevim. Hevjîna wî dibêje:16 salan pêre mam deh ji wan Yilmaz di zindanê de bûrandin timî demença wî di bin balîfê de bû . Lawikê wîna jî dibêje:Her heftî seqa çawa be, di bin berfê de di çile de em diçûn serdana bavê xwe li zindanê, dîwêr di navbera mede bû, me ji pişt hasinan ve ew didît, bavo digot hingî ji min ditirsin ewqas direh danîne. Ta sala 1980 Yilmaz bi revê ne dirama lê piştî conta leşkerî destê xwe danî ser hemî karên wî û filimên wî jî qedexe kirin tevlî ku sed sal ceza jî danê , nû bi bazdanê mijûl bû, lê ne qeydan û ne jî paseportan ew aciz nedikir wisa zindan jî kiribû zanîngeh. Xwedayê sînema rastiyê li Edenê sala1.4.1937 çêbû ,û di sala 9.9.1984 canê şêrîn da û li goristana navdaran li France hate veşartin. 
 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…