Qamişlo û 119 Saliya Rojnamegeriya Kurdî

Konê Reş
 
Ho bajarê Qamişlo.. Xelkên
Qamişlo.. Bihara Qamişlo.. Azadiya Qamişlo..! 22ê nîsanê ye, cejna
rojnamegeriya Kurdî ye.. 119 saliya derçûna rojnameya dayik (KURDISTAN)e..
Cejna ziman û peyva kurdî ye..  Bajarê Qamişlo, xelkên Qamişlo! Werin em silavê li
giyanê wan pêşengan bikin, ewên ku bingeh danîn û ev roj nedîtin.. Werin em
silavê li canê mîr Miqdad Medhet û Abdulrehman Bedirxan bikin, yên ku çira
ronahiyê li pêşiya me vêxistin..
 Welatîno Werin! Werin em silavê li canê Mîr Celadet, Dr. Kamîran Bedirxan, Dr. Nûreddîn Zaza, Cegerxwîn, Osman Sebrî, Hesen Hişyar, Mele Ehmedê Namî, Tîrêj, Keleş, Bêbihar, Omerê Lalê, Mele Nûriyê Hesarî, Palo, Mihemedê Mele Ehmed, Rezoyê Osê, Rêwî, Ferhadê Çelebî û tev rewşenbîrên ku xwe di ber peyva kurdî de westandine, bikin.. Werin em gul û kulîlkên vê bihara rengîn li ser gorên wan deynin.. Werin em li Apo Osman Sebrî guhdarî bikin dema dibêje:
Xwe danînim ber sîtem û zorê
Divê serbilind ez biçim gore
Gava bi rûmet biçim goristan
Hêjaye bibim lawê Kurdistan.
Mihemed Şêxo jî, bi dengê xwe yê xemgîn (Azad e şêrîn..) dibêje..
Ji xwe seydayê Cegerxwîn pesnê xwe dide û dibêje:
Kîme ez!  Ez im rojhilat
Tev birc û kelat 
Tev bajar û gund 
Tev zinar û lat …. 
Bejin bilindim
Wek dêw bilindim 
Ez dest dirêjim 
Serbest dibêjim
Dixwazim bi lez 
Gavan bavêjim 
Kîme ez.. kîme ez..
Îro roj, di bajarên rojava de, xortên me ji nû ve bi dûv navê Mîr Celadet Bedirxan, Cegerxwîn, Mûsa Anter, Edîb Karahan, Nûrî Dersimî, Memdûh Selîn, Hemze begê Muksî de dibezin.. Li huner û şanên wan digerin.. Ew heyamê ku qedexe bû, em li strana (Gulê mehrûmê gulê.. çiya bilinde gulê.. berfê lêkir..) guhdarî bikin, barkir û çû.. Nema vedigere.. Ew salên ku Osman Sebrî 12 caran, di wan de hat zindankirin, barkirin.. Erê, wek ku kurdan gotiy: Giha di bin keviran de namîne û hem jî gotine: Dinya siya darê ye..
 Erê erê.. Were Qamişlo were, were em sed û nozde saliya cejna rojnamegeriya kurdî li rojnamevanên Kurdistanê û hezkerên peyva kurdî pîroz bikin.
Konê Reş
Qamişlo, 21.04.2017

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…