KOÇBERÎ ÊŞ Û AZAR E

Vejîna Kurd 
 
Di
dirêjiya dîroka mirovahiyê de, koçberî bi şêweyên xwe yên curbecur di hemû
civakan de çêbûye û sedemên wê jî curbecur in. Piştî şerê cihanê yê diwemîn
cara yekê ye ku mezintir pêla koçberan di sedsala bîst û yekê de ji Rojhilata
Navîn berve Ewropa û seranserî cîhanê ve diçe,
Di
van çend salên ku Sûriyê di qeyranekê re derbas dibe de, piraniya xelkê Sûriyê
bûne mişext û penaber û hîn rêjeya wan bilintir dibe,  ji ber wê jî, li ser ekranên telefizyonan, di
hemû alavên ragihandinê de, û li ser maseya dewletên mezin ev rûdaw bûye mijara
gengeşekirinê, lê çare ne diyar e.
Hin ji sedemên vê koçberiyê yên sereke ev in: Şerê navxweyî, têkçûna ewlehiyê, rewşa aborî ya ku roj bi roj jiyana xelkê dijwar û pirasteng dike, lihevnekirina aliyên siyasî û nediyarbûna çareya vê qeyranê. Yanê xelkê Sûriyê neçar e, ku berê xwe bide welatên cîhanê û jiyaneke bi ewlehî û baştir ji xwe û zarokên xwe re peyda bikin.
Çendî rê li pêş koçberan hatine astengkirin, dijwarî pir bûne û hin dewletan jî koçberên Sûriyê xistine bazara berjewendiyên xwe, tevlî wê jî zincîra vê koçberiyê ranewestiye, û roj bi roj bi riyên curbecur koçber berê xwe didin sînoran û ji aliyê perehez û rêberên sînoran ve tên xapandin û rastî êş û azaran tên. Ne tenê weha, lêbelê pir ji wan jiyana xwe ji dest didin, hin birîndar û seqet dibin, hin jî di navbera sînoran de asê dimînin.
Koçberî kul, êş û azar e, dîmena zarokê sê salî, Alanê Kurd, yê ku bû qurbana pêlan û laşê wî li kenarê deryaya Sipî hate dîtin, wijdanê mirovatiyê bi tevahî hejand û bû simbola tirajîdiya derd û  birînên miletekî bindest. Alan ji mirinekê bere mirinekê diçû, lê wî nizanîbû ku ewê peravên deryayê jî bi girî bike.
Di pêvejoya dîrokî ya civakan de, koçberî ji aliyê sedem û encaman ve gelek ziyanbar e, û bi taybet ji bo civaka Kurd, ji ber ku xêrnexwezên Kurdan ji berê û paşê de çavên xwe ji Kurdan sor in, û hewil didin ku me ji xaka Kurdistanê derxînin, lê mixabin îro armanca wan bi destên me pêk tê. Dema ku Kurd koçber dibin, ew mal, zevî û her tiştekî xwe difiroşin û kesên Ereb li şûn wan cih digirin û herweha herêmên kurdî ji wan vala dibin û guhertinên demografî bi şêweyên pilankirî di herêmên kurdî de peyda dibin. 
Li aliyekî din ne hêsan e, ku koçberên Kurd kanribin xwe û zarokên xwe ji çanda ew civaka biyan biparêzin, û  pir zor e ku ew li welêt vegerin. Belê  hatiye dupatkirin ku bi demê re ewê di wê civakê de werin pişaftin, û nifşek li pey nifşekî dê winda bibe. Ji ber wê jî koçberiya Kurdên Rojavayê Kurdistanê bi ev rêjeya bilind cihê metirsîneke mezin e, divê pêşî lê were girtin.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…