Bajarê Cizîra Mîr Şeref (Botan) Landika Şaristaniya Mirovahiyê ye

Konê Reş

  Di baweriya min de bajarê Cizîra Botan an (Cizîra Mîr Şeref), wek ku di nav kurdan de hatiye naskirin; ji wan re mîna bajarê Mekke ye ji Ereban re. Zimanê wê jî ji kurdan re mîna zimanê Qureyşiyan e ji ereban re.. Ji kevin de û ta roja îro zimanê kurdî tekane zimanê axaftina xelkên wê ye.. Zimanê danûstandin û bazirganiya wê ye. Di roja îro de bajarê herî dawî ye di nav kurmancaxêvan de, ku bi tenê zimanê wê kurdî ye, zimanê kurdî parastiye û diparêze.

  Piştî ku serhildana Mîr Bedirxan di sala 1847 an de beravêtî bûye, mîr û malbata xwe di sirgunê de dûrî welatê Botan jiyana xwe derbas kirine û bi taybetî piştî damezirandina komara Kemalî di sala 1923 an de, şerê ziman, dîrok û hebûna kurdan bi tundî hatiye kirin. Anko ji 168 salan ve xelkên Cizîrê li ber xwe didin.
   Ji 92 salan ve, dagirkerên tirkan bi sedema ku zimanê kurdî nemîne, wan bi rêk û pêk şerê zimanê kurdî kirine. Zimanê kurdî wek sembola paşverûtî û nezaniyê destnîşan kirine û dikin. Û ne tenê wan dagirkeran, planên bişaftina çand û ziman li ser kurdan meşandine, lê belê wan xwestiye ku kurdan di her warî de paşketî û asîmîle bikin…
  Lê xelkên Botanê, di roja îro de şerm dikin ku bi hev re bi tirkî xeber bidin û biaxifin.. Xuyaya ku Mîrekên Botan, digel serhildan, nakokiyên xwebixweyî û têkçûnan, hişmendiyeke kurdewarî di herêma Botan de çandine. Her weha di bin desthilatiya wan Mîrekan de çandek kurdewarî hatiye afirandin û zimanê kurdî wek zimanekî şaristaniya pêşketî di nav çerx û dewranên salan de hatiye bikaranîn û cihê xwe girtiye û di encam de wêjeyek bi zimanê kurdî hatiye nivîsandin û gelek zanyar û rewşenbîr ji nav civaka Botan derketine. Nav û dengê gelekan ji wan di cihanê de belav bûye. Armanca dagirkeran ne tenê pişaftina çand û zimanê kurdî bû, belê wan xwestiye ku hişmendiya dîrokî jî, ya gelê Botan ji holê rakin.
  Li gor ku ji min ve hatiye nas kiririn, dîroka mîrnîşîna Mîrekên Botan a ku di herêmeke berfireh de, bi navê Mezopotamiya ye, dor hezar salî dûmkiriye.. Xelkên wê jî bi mêranî destûr nedane û nadin dagirkeran ku planên xwe bi rehetî derbas bikin, her dem û gav Botanî bûne kelem û asteng li pêşiya projeyên wan..
   Cizîra Mîr Şeref; Roka jiyanê ye. Landika şaristaniya mirovahiyê ye. Navendek ji navendên olên cîhanê ye. Deftera afirandina ramyariyê ye. Kaniya reseniya kurdewariyê ye. Keleha berxwedana azadî û zimanê kurdî ye. Heca kurda ye û bûka Mezra Bota (Mezopotamya) ye. Kurdino! Ji dest xwe bernedin.. Her yek ji rex xwe ve, dengê xwe bilind bikin. Bapîrên me ji mêj ve gotine: Rîh dibe bost, dijmin nabe dost.

Konê Reş, Qamişlo, 11.09.2015

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…