Ji romana min a bi navê (Beriya Mêrdînê; Doda û Qamişlo)

Konê Reş

 Erê, piştî ku xeta tirênê (Berlîn – Bexdayê) hat danîn, me ji hev re got; Serxetî û Binxetî, belê pêwendiyên me wek berê bi hev re man. Wek heyamê berê Menderî ji Serxetê dihatin ava bîra Doda a jorî, pezê xwe tanîn nav firêzeyên Doda, Sada û Çewdara.. Bihara pêrekên wan dihatin kerengan ta ku digihan tixûbê gundê Rengo. Dodayî jî wek heyamê berê keriyên pezê xwe di birin Serxetê; newala Stilîlê, hêrik û qelaçên derdora Menderê, Zorava û Sirêçkê ji bo çêrê..
Çûn û hatina herdu rexên xeta hesin wek berê bû, nîv normal bû. Lê bi demê re, bi dagîrkirina Fransizan ji Sûriyê re, ew xeta hesinî di navbera dewleta Fransî di Sûriyê de û dewleta Tirkiyê de bû sînor û hin bi hin xelkên herdu rexên xetê dûrî hev ketin. Nexasim piştî ku sînor bi du xetên têlên bi dirî li seranserî xeta hesin hatin danîn û qereqolên leşkerî ji rex herdu dewletan ve li seranserî sînor hatin ava kirin. Ji wê hingê ve çûn û hatin bû qedexe. Bû bi dizî, bû bi qaçaxî ta ku di sala 1958 an de li gor peymana di navbera Sûriyê û Tirkiyê de, sînor bi mayîn, bumbe û têlên bi dirî yên nû hat dorpêçan kirin.
   Dema ku mayîn di sînor de diçandin ez zarok bûm, min jî bi mezinan re ji ser girê Doda li wan temaşe dikir, mezinên gund ji hev re digot; bumbe û mayînên wan wek misîna ne.. Hina digot; wek tasa ne û hina digotin mayînên bi benik in, wek davika ne.. Lê piştî danîna mayînan, ew çûn û hatin hat birrîn; hevdîtin, çûn û hatin bû qedexe û bi qaçaxî.. Berê jî qedexe bû lê ne wiha asê, dijwar û bi xwîn bû.. Vêca qaçaxiyê bi rengekî din destpê kir.. Bihayê derbasbûna mirovekî bo serxetê û vajî wê bihatir bû..

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…