Dost û hevalên hêja! Çax û demê we xêr û xweşî be

Konê Reş

Werin em roja 14 adarê, roja 111 saliya Barzaniyê nemir bikin festîval, mehrecan û kernefal.. Werin em vê rojê bi nêrgizên welatê qedexe bixemilînin.. Alên bi rengê rokê li ser çiya û di kolan û sikakên Kurdistanê biçikînin.. Û bela darên çinarê û beriwan bilind bibin û bibin.. Kew bi azadî di bin siya wan de bixwînin û pezkovî bi serbestî di hêrik û newalan de biçêrin..

Qamişo, 14.03.2014
Barzaniyê nemir, ew mirov bû yê ku;
Bi tena xwe dît û her tişt naskir
Naskir; (Da ku mirov kurdekî dilsoz û resen be,
ew hunerek zor çetîn û dijware)
Bê guman, wî her tişt nas kiribû
Ta ku îro ji me re bûye;
Strana ser zimana û xup-xupa ava çem û cobaran..
Û navê wî bi dengê: Qewalên piristgeha Laliş,
Zengilê Dêr û Kenîşteyan û Melayên Mizgeftan re
Di sînga asmanê Welat, deng vedide û li hev vedigere..
Bazo..!
Tu li kûye niha..! Ez te dibînim..!
Tev milet te dibîne..!
Ey mirovê sebirkêş û bi aram,
Bavê evîn û dilovaniyê, parêzerê welat
Sermelekê pêşmergeyan, Barzaniyê nemir

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Xoşhnav Silêman

Pistînên hebûneke bêdawî diqîrin
Ristên helbestan jê der tên
mîna pêleka jenînê derdikeve
mîna xewnên serxweş
Li kuçeyên şevê dimeşin
Mîna awazeke winda
Hûn li benda şevê ne
Bi guhekî ber bi nobedaran ve
Tu li dengên bêdengiyê guhdarî dikî
Weke ku xwendevanekî zimanê gerdûnê
Di çavên tarî dirame
Tu di navbera tîpên wê de mîna tilismên bêşîfre digerî.
Hemî alfabeyan çêdikin
Û ji peyalên…

Tengezar Marînî

Ez bi tenê rawestiyame,

Çemek ji ramanan,

Wêneyên ji sîberê di nav tevnê de,

Vedeng bêhingivtin.

Deng bi çirpekî xwe dişêlînin,

Henaseyek ji nostaljiyê,

Ronahîyek dişkê,

Xeyalên hilweşiyayî.

Bazin dizivirin,

lîstika demê,

dilopek dibare,

deng belav dibin.

Ta…

بێوارحسێن زێباری، هه‌ولێر

ئه‌گه‌ر ئه‌م ل سه‌ر ناسنامه‌ و گه‌لێ كورد ڕاوه‌ستین، دێ ئێكسه‌ر هزر و بیرێن مه‌ دێ بۆ وان شۆڕه‌ش و سه‌رهه‌ڵدانێن گه‌لێ كورد چن ئه‌وێن وان ئه‌نجام دایێ د قویناغێن جۆدا جۆدا دا بووینه‌ مایه‌ی ده‌ستكه‌فتن و ئه‌گه‌رێن هندێ كو كورد ببن خودان بڕیار و ده‌ستكه‌فێن زێده‌تر و…

Tengezar Marînî
Mirov hene, dema tûşî nexweşiyekê dibin,
pir kes û mirov bi wan diêşin, sedem jî ev in: an di nav civakê û di qada pê ve mijûl bi xeml û rewş dikin, an jî xwedan temen hindik û pichûk in û mirov dua dike, ku xwedê wan bi selamet bike. Mizgîn xweda evan herdû xesletan…