DU HELBESTÊN EVÎNÎ

Di vê dema ku rewşa welat gelekî xerab diçe û dem ji mere nîne ku em karibin bîna sira bayekî evînî bîn bikin?!. Ez van herdû helbestan weke bêhnvedana şoreşvanekî ji were pêşkêş dikim?!.
Lewend Dalînî

1.  Mêkewa Min

Çi cara ku
Çavên dîlberê diketin,
Ber nîşana Tifinga
Min !
Dilê Min

Kor dibû!!!!!????
Û çi cara dilê dîlberê
Di kete ber qefta
Rima min!
Rim
Kuh dibû!!??

Çi cara
Mêkewa dilê yarê
Di ser davên min re
Dibûrî!
Kewê Minî ribat,
Lal dibû!!??

Û çi cara refê,
kevokên wê
Di peravên min re
Difirîn !
Nêçîrvan
Di xew de dima !!???

Çi cara memikên yarê
Di kefa mista min de,
Diketin lûs!
Jiyan ji şîr vedibû!?

Pêpelûkên sawîrê wê,
Çi cara di qûnaxên
Bêdengiya
Dilê min re dibûrîn!
Saz kok dibû!
Kok şîn dibû!!??

Û çi cara,
Bayê bêhna
Dêmên dîlberê
Di hingivî
Canê Min
Tayên Minî hişk
Kat didan !?

Lê dema meya herdû lêvên wê
Mênakê min;
Serxweş dikir????
Ramûsan bi min şêrîn dibûn;
Û di Laleş û tekîyên
Zeradeştîyan
De
Em herdû
Hembêzdibûn!!!!????

2. Dilê rêwingî negihişte lêvên te?

Dilê min di rêwingî ya xwe de,
Ji rêwingiya çemekî,
Dûrtir çûbû?
Ji beza Xezaleke zozana,
Xurtir çûbû?
Ji kûrbûna bîreke neftê,
Zêdetir çûbû?
Ji rêstina Sîmrekî li asîmanê hefta,
Ferehtir bûbû?
Lê;
Nîkarî bû bighêje,
Sînorê;
Dilê te,
Û
Ramûsanekê,
Ji lêvên te!?.

Şam, Adara 2012 an

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…