Şepal Hêvo
Bêguman serê me ji vê tevdanê bela-wela bû, kî hat û got: Ziman nasnameya me ye, gereke em bi zimanê dayikê xwe bişopînin.Gelo vî mîxî dîwarê hestên me nehêrifand û me ji rastiyê re tazî nekir?,ango kesî bawer nekir ku bi tenê dizane navê xwe binvîse û bû (Nivîskar).
Bêguman serê me ji vê tevdanê bela-wela bû, kî hat û got: Ziman nasnameya me ye, gereke em bi zimanê dayikê xwe bişopînin.Gelo vî mîxî dîwarê hestên me nehêrifand û me ji rastiyê re tazî nekir?,ango kesî bawer nekir ku bi tenê dizane navê xwe binvîse û bû (Nivîskar).
Di vê babetê de jî , dixwazim bînim bîra we, ew kesên ku dîwarê zimanê kurdî nizim dibînin, rast e zimanekî adînoş e û di hûnavê civakê de rehên xwe venedane,
lê di baweriya min de ziman sînorên qûnaxa yekemîn derbas kir û çirûska hêviyê dada.Û ji ber karwanê pêşveçûnê bi lezgînî dibeze, min xwest we hayedar bikim, ku mirov di gerînoka poşmaniyê de tarîvarî bibe.wê çi talanê bi serê xwe de bibarîne.
Ço …. ço , şoreş li dare .. girara sêwiya li ser agirê nivîsandinê maye, ez ne dijûnan dikim ez gazinê dikim.Hîn jî zimanê me yê rikberî û nakokiyê ye, hîn jî em serê hevokên xwe tûj dikin û di tariya gotarê de em bi şêweyekî kesane hev dixapînin. Bi navê rexneyê yan di bin navê pesindanê de , em lehengên sexte dispêrin hev.Bi qasî ku em guh didin navdariyê yan jî bi qasî ku em li ber navê xwe dikevin, go hinekî ji bejin û bala xwe daxînin û di mirêka civakê de li xwe binerin , bê çiqasî em bedew in?, û li vir di navbera heştê û heş kevanî de.. pirsek bi tenê ji wan kesên ku bazirganiyê bi ziman dikin: Çi cûdabûn di navbera kesê ku namûsa xwe difroşe û kesê ku zimanê xwe difroşe?.
Dixwazim bi kurdî bijîm, bi kurdî hezkirinê bikim , bi kurdî biramim, lê kî dikare peyvên wê di sikakên zaroktiya nifşên nuh de bi dilovanî biçîne, kî dikare hevoka kurdî li ser rûyê danûstandinê rabixe, kî dikare bi kurdî me ji temarê rizgar bike?.
Di malperên kurdî de, yên ku du zimanan bikartînin, ango bi Kurdî û Erebî tê şopandin, pir nivîskar û behremendên kurd, hewil didin bi şêweyekî rojane hevjînî dema xwe bibin û karibin bîr û baweriyên xwe di rêya nivîsandinê de derînin. Û ya herî balkêş, ta ku sed gotarên Erebî belav bibin , bi tenê mîna sêwiyan yeke kurdî serê xwe radike û di nav şêlûbêla dilmaniyê de winda dibe.
Lê pirsa herî giring, dema em nivîskarekî xwedî ezmûne û rola wî di ber ziman de heye, û hîn jî mîna şagirtekî ku ji nuh ve fêrî alfabeya kurdî dibe, zimanê xwe bi dehfan dişopîne.Ev keysbazê han yê ku ji aç û bajar .. bi sîpetî radihêje gunehên xwe û ji me re eşkere dike,
mîna ku ji bilî xwe tu kesî nabîne xwe raçengî her tiştî dike.
Ço …. ço , şoreş li dare .. girara sêwiya li ser agirê nivîsandinê maye, ez ne dijûnan dikim ez gazinê dikim.Hîn jî zimanê me yê rikberî û nakokiyê ye, hîn jî em serê hevokên xwe tûj dikin û di tariya gotarê de em bi şêweyekî kesane hev dixapînin. Bi navê rexneyê yan di bin navê pesindanê de , em lehengên sexte dispêrin hev.Bi qasî ku em guh didin navdariyê yan jî bi qasî ku em li ber navê xwe dikevin, go hinekî ji bejin û bala xwe daxînin û di mirêka civakê de li xwe binerin , bê çiqasî em bedew in?, û li vir di navbera heştê û heş kevanî de.. pirsek bi tenê ji wan kesên ku bazirganiyê bi ziman dikin: Çi cûdabûn di navbera kesê ku namûsa xwe difroşe û kesê ku zimanê xwe difroşe?.
Dixwazim bi kurdî bijîm, bi kurdî hezkirinê bikim , bi kurdî biramim, lê kî dikare peyvên wê di sikakên zaroktiya nifşên nuh de bi dilovanî biçîne, kî dikare hevoka kurdî li ser rûyê danûstandinê rabixe, kî dikare bi kurdî me ji temarê rizgar bike?.
Di malperên kurdî de, yên ku du zimanan bikartînin, ango bi Kurdî û Erebî tê şopandin, pir nivîskar û behremendên kurd, hewil didin bi şêweyekî rojane hevjînî dema xwe bibin û karibin bîr û baweriyên xwe di rêya nivîsandinê de derînin. Û ya herî balkêş, ta ku sed gotarên Erebî belav bibin , bi tenê mîna sêwiyan yeke kurdî serê xwe radike û di nav şêlûbêla dilmaniyê de winda dibe.
Lê pirsa herî giring, dema em nivîskarekî xwedî ezmûne û rola wî di ber ziman de heye, û hîn jî mîna şagirtekî ku ji nuh ve fêrî alfabeya kurdî dibe, zimanê xwe bi dehfan dişopîne.Ev keysbazê han yê ku ji aç û bajar .. bi sîpetî radihêje gunehên xwe û ji me re eşkere dike,
mîna ku ji bilî xwe tu kesî nabîne xwe raçengî her tiştî dike.
Ziman para her kesî ye, û ji mafê her kurdekî ye ku wî bi şanazî hembêz bike, lê gelo ji mafê kê ye , zirarê bighîne tendurustiya vî zimanê bedew, yê ku di qermîçokên kena wî de kesera miletekî bindest veşartiye?.