Henasa hizra du çiyayên serbilind „ Bo Mişel û Şêx Maşûq di xelwetgehên xwedê de“

 
Tengezarê Marînî

Li wir, cihê êvar tête xwarin, dawiyeke din tune ye,
valahî heye.

Di rêka kadizan de, stêran roja xwe windakir.
Spêdeyek, kolana hişê min, xewneke jixwerazî birîndar ketibû.
Xelwetgeha wê, rû bi rû bêciriya xwe li bazara êşan belavkir.
Nehişiya min ji nişkekê ve, hawarên xwe hijmartin, yek, do, sê, gelek, nema
tên hijmartin.
Ne derya, ne jî bej dikarin susretên min û te li hev par bikin.
Ev keldumana şerekî li Orok bû.
Daristan, tu bûyî, Sîpan heta bi ezelê xemgbar hişt.
Û…tu diçûyî.
Rojekê dê erd û ezman bi germahiya te bisojin û..
Tu, dê li gerdûnekî din, xunav, pêrgî min bibî, êdî ne tu û ne jî ez, em hene.

Şev ji xwîna sirûdan, Gulwazên mirinê dikişîne.
Beravayiya berbangan nisrînên te girêdan.
Şevê tenê hiştim.
welatekî rût, bi tik û tenê me.

Kolanên te sûnd in, dengê bêdengiya te,
av têr dikir,
li ser guhanên xurcejîna te,
Hespê xewnên te, şevê li ba dike.

Li wir,
dûrahiyên te ji çavên rojê xelata zindîbûnê werdigirin.
tu û henasa azadiyê cimik in.
Welatekî ji bazbendan,
Çav cam e, şev e, li ser dêmên pencereke tarî, baran ji dengê te dibare.
baran bariya..
pêlan dane dûv hev,
wan bigire, di kaniyên mirinê de, ken in.

Berhemê tenêtiyê himbêz bike
Beyebana revînê ji çavên min…
Derbederî
Li ser zimanê te
Daristananek şîn dibû
diçî, gulek li ser singa te
çavên baxiziyê,

çend mar, û qûnaxên êşê hene,

Lli wir……
wan ji min re bibêje
qûnax in di nêvbera min û te de çêbûne.

serî diêşe
tu dûr diçî keleh li wir hebû
şahinşahekî veşartî
di xilmaşeya helbesta min de.
Dîmenê rastiyê tenê mirin e.

Asîman li dûrvê keniya te xwe pêça bû,
Bêy te, dengê azadiyê kiz e.
Dê rûbarê êşa xwe, bikim lehî û bi ser kavilên hizra te de biherikînim.
Xwîna te zingilê şevçiraxên deşta Mêrdînê vedilorîne.

Ji sîbera hizra te, şikestinên min jî kovandar in.
li ser çeperên vê jiyanê dibim çêra guran.
Bakur dûr e, mişt e ji mêrxasan
Kolanên cîran û brayan teng in, tu kesk dikî, li bendî vegerê me
tarî ye, li ser pêpelûkên van qûnaxan spîbûna te didize,
keskahiya te, zer û sorahiya te divên binax bikin.
Dem têra wan nake…
Em hîna xirecira şevçiraxên hawar te
Sinorên me ji dengê te dipelqizin
Qîrên me, kolan serxweş nekirin
Tenê hêviyeke min hebû,
ku baqek gul di destên te de bûya

daku li wir li nav cibeya Şêxê me bêhna xwe vedaya

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…