Berkanîkên tayê


Şepal Hêvo

Di cejna jidayikbûna helbestê de we diyarî xwe dikim))
Rûdêmên te li ser pişta vî bajarê jiberbûyî  peya nabin, tu yê mîna belavokên bêguneh …
Û dengê te,ew dengê  nixumandî bi meşa dotkerne  bêjî,salan ji tenêtiyê kesax dikin,hêdî  hêdî tu  û kesrê di  destê sêwiyan de newq dibin,malkambaxo qey tu nizanî? Bê kenê Ehmedê Xursî  heyvanê mirinê ye, qey tu nizanî? ew ken bi qaçaxî xwe li sînorê dil dide..

na ne tu û ne  yên ku bên.
Tu, ew tiliya bombe kirî, dema nêzîkî zaroktiya vî bajarî dibî… û di gorçika wî ya pîne kirî de li parçeyek ji topê azadiyê digerî, Xemgînê Remo  giriyê xwe ji keçkanî dixîne,gorekê ji raman re dikole û di wir de gotinên xwe bi lêvên Têlî dixwîne.

Tu, ew nivişta raketî di nav nigên vî bajarê kunemîzî de…û dema gavekê ber bi keçkaniya helbestê didî,û şûrê xwe yê rep li hemberî wan gotinên sîpe hildidî,bînefişk  bi pênûsa wî dikeve , ew kesê ku hîn jî dilbijê tenêtiya xwe ye.

Tu, ew siwarê xapînokî, dema tu bi rişma vî bajarê kulek digrî û berê wî didî Çemê êvarê…
Wate bêhiş diherikin,gotinên gundewarî xwe li ser kezeba oxirê moxil dikin û hê jî ew diherike.

Tu, ew sitrana pîxwasî, merdewana xwe li ber bejna  vî bajarê rik-rikî datînî,û  bi lez tu hildikşî,qena tu banê wê êşa bilind bibînî.

Erê …tu  ew xewna  serjêkirî  ya ku di damarê xewleyê de li çavekî  derveder digeriya,û niha di pêsîra vî bajarê  sergêj de tu  bi çarlepikên xwe yên tûj deriyê helbesta Ciwan Nebî  vedikî
û Hewildanên wî yên kuh Sinet dikî.

Tu, ew Keleşêrê korî,  dema  ev bajarê tazî ji xwînê şiyar dibe û çavên xwe yên qemûşk girtî  bi guriya şermola kil dike, tu mizgîniya şewateke din di zimanê Qadir de vêdixî û wî di ferhenga zaroktiyê de tarûmar dikî.

Tu,ew girêza boyaxkirî  bi mamikên tirsê ,dema  li ser memikên gotinê dirjî û tixubên hinekirî derbas dikî,Pejal darbesta kenê xwe yê mezrone di celdeyên hewarê de dixindirîne û xwe bi tarîbûna Biyaniyo didoşe.

Û hîn jî dibêje!: Riyên te yên zerhimî pesnê xwe bi meşa me ya nermok didin,rojên te yên beredayî xwe di bînberdana me de kok dikin.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…