Dildar ismail
Ne xeme bi kû ve herê
Te şikand cama pencerê
Roj çû ava çawa vegerê
Te wilo kir sûcê teye
Ti çi bêjê ne wek teye
Ji destê wa her kêferat
Li dilê min ar û şewat
Li min negre bi dest nayê
Ji kerba te ketim tayê
War nezane ra lê nayê
Tiwî yara bê soz û bext
Ne nêçîre hilgirim rext
Bi ciwanî ez kirim şext
Bese dilê min te êşand
Xwîna canê min tev kişand
Raman ji serî hilweşand
Ji pencerê xem dibarê
Ji birîna dil nikarê
Tarîbûn xewnên êvarê
Ji mer divê gelek zanîn
Tû çi bêjê li min ahîn
Qadera me wilo danîn
Qeder bi destê dê û bav
Bes bişîne ji mir silav
Bere bimrim bê deng û nav
Ser te ji mir çêkirin dav
Tû nabîn dikim lave lav
Ji çavan dibarê xunav
Va li dûrim bûme şeyda
Çêdikim helbest û qeyda
Nalîna min tû na xeyda
Dil mişte hemî evîne
Ji bîr nakim wan civîne
Rojek ji temen bimîne
Li min negre evîn darim
Tû li warî ez dil jarim
Bi pêjna te her şiyarim
Eve qeder çawa kirin
Dost yeke û neyar pirin
Ji pencerê hêvî birin
Wek ferhat û mem û zînê
Bûm dildarê te şevînê
Dinya ji kesîr namînê
Kilîtkin derî û pencer
Bikşînin xwîn û gulya zer
Evîna pêşî nayê der
Ji bîr nabe ava piyal
Reng zêrîn û dengê zelal
Sed ahîn û sed nale nal
Jiyana me her bê bexte
Gunih karim her li berte
Sal buhirîn ma ne wexte
Dil negre ji wan gotina
Hin ji teye hin ji mina
Dinyaye dawî mirina
Nagrim li te eve çîrok
Bi barê ji pencerê rok
Bibê rûpelek ji dîrok
Tû dermanê birîna min
Bû dawiya helbesta min
Eve war û çîroka min
Dûr nekeve herdem tîme
Vek pencarê bi hêvîme
Bê te delal ma ez kîme
dildarismail@hotmail.com
Dem sal 2000
