Seydayê Keleş evîndarê helbesta Kurdî a resen (Bîranînek)

Lewend Dalînî

Seday ê Keleş ku di sala 1930 î de li gundê Bizgûr ê (Bakurî bajarê Nisêbînê) ji dayik bû, ji zaroketîya xwe de bin xet bû, û li hicreyên mela dest bi xwendina olî dikir. Di zaroketîya xwe de seyda di hemû qûnaxên zehmetî û xizanî yê de jiyana xwe bi kotekî derbasdikir û bi hezarê caran weke hezarên zarokên Kurdan ên wê dema tinebûn ê, bi sedê caran bê şîv taştê û fravîn dima? Lê seyda ew dem bi halekî neçarî derbas kir û xwendina xwe jî qedand.
Mirovek welatperwer, canek sivik, nefsek tenik û dilpak, seyda wilo dihate nasîn. Reflekta vê jiyanê di hinek helbestê seyda de belû bûn û seyda timî li ser xebat, jiyan û astengîyên qada jêrîn helbestên xwe tevin dikirin? Bi rastî ew berxwedana ku seyda nikarîbû pêk bînê di jiyana xwe a piçûktîyê de dijî astengîyên jiyan û stemkarîya rêjîmên ku xaka Kurdan xistibûne bin destên xwe; seyda bi xurtî di helbestên xwe ên şoreşgerî de bi kar tanî.
Xwendina wî ya Olî ew beșdarî xwendin û nivîsandinê dikir û pêre pêre hîndarê beșê Kurdî bû???Têkilîyên wî bi Seydayê Cegerxwîn re ew kire evîdarê ristina helbestê!?? Bi xweșî, bi zehmetî, Qûnax bi qûnax seyda riaya xwe vedike û cihekî xwey taîbet di ristina helbesat resen de çêdike????.
Seyda bi can sifvikiya xwe li sînorê helbestê ne rawestiya lê bi gelek qûnaxan ew derbaskir!; Weke welat perwerekî ala netewî rakir û dikete ser pișta kar û xebata neștîman perwerî!,
Helbest di jiyana seyda de bu weke kezî zerekê û di peyre bû evîndara wê,
Di warê kevnetora Kurdî de seyda gelek metelok, û gotinên bav û kalan Kû bi salan ew gotinên granbûha di hiș û mêlakên wî de cih girtibûn û ji nûve ewî anîne der șîrovekirin û pêșkêșî her kurdekî kir; di hêviya kû bi karibe ji xwere bike rêzan û rêber di jiya xwe a rojane de?.
Gelek bîranîn ê me û seyda bi hevre hebûn ji wan ev wêne ê kû tevlî seyday ê Keleş û birek ji hunermend, helbestvan, nivîskarên bi nav û deng di festîvala bîranîna amadekirina Mîr Celdet ji şoreşa agrî re.

Ji çep ber bi rast: Hadî Behlewî – Hunermend Heznî – Hunermend Hisên Tewfo – Xelîl Sasûnî – Hesen Naso – Faîrûz Navmalî – Seydaê Keleş – Ferhad Içmo – Lewend Dalînî – Beha Şêxo – Mûsa Oskê – Konê Reş – Brahîm Mehmûd – Dildarê Mîdî – Endazyar Naso – Hunermend Adil Heznî .
Ê ku wêne kişand Kamîran ê Haco bû.
Bûyer: derbasbûna sed salî di amadekirina Mîr Celadet ji bona şoreşa Agrî re li gund ê Mizgeft ê (Hêla Cerahê) ku em tevde mêvanê rehmetî Mecîd ê Haco bûn.  

Hezîrana 2014 an
Beîrûd – Lûbnan
Lewend Dalînî

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…