Konê Reş
Dinya payîz bû, nû ketibûm dibistanê de, li
gundê me belav bû ku şevê din sînema Amûdê hatiye şewitandin û gelek zarok têde
qir bûne.
gundê me belav bû ku şevê din sînema Amûdê hatiye şewitandin û gelek zarok têde
qir bûne.
Wê rojê pêde, qal û qultên gundiyan li ber
dîwarên malan û odê behsa şewata sînema Amûdê bû. Digotin: Piraniya zarokên ku
çûbûn sînemê hatine şewitandin, digel Mihemedê Seîd Axayê Deqorî.
dîwarên malan û odê behsa şewata sînema Amûdê bû. Digotin: Piraniya zarokên ku
çûbûn sînemê hatine şewitandin, digel Mihemedê Seîd Axayê Deqorî.
A dinî rojê, bavê min û her du pismamên xwe (Silo û Şikrî), digel Evdê Gedo mixtarê gund û Hecî Kevir, Mehmûdê Millî û neh/deh gundiyên din jî bi wan re, wek şanda gundê Doda, berê xwe dan bajarê Amûdê, çûn serdana Amûdiyan bi tevayî û Seîd Axayê Deqorî û Nezîr Axayê Omerî bi taybetî.
Ji mêj ve, eşîra Bûbilana û eşîra Deqoriyan hevalbendên hevbûn, di xêr û şeran de li ser hev dixeyidîn û di rojên teng de di hawara hev de diçûn. Her wiha jî, Bûbilanî di warê dubendiya Mehmûdkiyan û Etmankiyan de hevalbendên Mehmûdkiyan bûn û Nezîr Axa, yekî sereke bû ji mezinên Mehmûdkiyan li Binxetê, bajarê Amûdê.
Vêca wek erkê eşîrtiyê, çûna Dodayan Amûdê, ne tenê ji bo ku sersaxiyên xwe ji her du Axayan re pêşkêş bikin, belê divîbûn tiştê ji wan bê, ji tev xelkên Amûdê re jî pêşkêş bikin. Dodayan şewata zarokên Amûdiyan wek şewata zarokên xwe didîtin.
Piştî wê rojê û bi çend heyvan jî, çîroka şewata sînema Amûdê bi tirs, keser û xemgînî di nav gundiyên me de dihat gotin.
Bûyer mezin bû, qurbanî pir bûn, xemaniyê jî dirêj kir ta roja îro. Di vê rojê de (13/11/1960), bêtir ji 280 zarokên kurd digel Mihemedê Seîd Axayê Deqorî (1928 – 1960), di sînemeya Amûdê de hatin şewitandin û bajarê Amûdê careke din navê xwe bi: Amûda Bavê Mihemed bilind kir.