Konê Reş
Îro, (09.08.2017), 45 sal di ser koçkirina
helbestvan Qedrî Can re derbas dibe, bi min xweş e ku ez helbestvaniya wî
ji hunandina helebesta kurdî a nûjen re diyar bikim. Di sala 1936an de Qedrî
Can helbesta xwe (Reya Taze) nivîsiye. Ev helbest (Reya Taze), helbesta pêşiye
di dîroka helbesta kurdî a nûjen de. Ev helbest û sala ku têde hatiye
nivîsandin 1936 bûye qonaxek di toreya Kurdî de, bûye pirek di navbera helbesta
kurdî a kilasîk û nûjen de, anku di navbera kevin û nû de.. Di pey wî re bi dor
10 salan helbestvana ereb Nazik Elmelaîke û Bedir Şakir Elseyab û hin din ji
helbestvanên ereban dest bi hunandina helbesta
nûjen kirine…
helbestvan Qedrî Can re derbas dibe, bi min xweş e ku ez helbestvaniya wî
ji hunandina helebesta kurdî a nûjen re diyar bikim. Di sala 1936an de Qedrî
Can helbesta xwe (Reya Taze) nivîsiye. Ev helbest (Reya Taze), helbesta pêşiye
di dîroka helbesta kurdî a nûjen de. Ev helbest û sala ku têde hatiye
nivîsandin 1936 bûye qonaxek di toreya Kurdî de, bûye pirek di navbera helbesta
kurdî a kilasîk û nûjen de, anku di navbera kevin û nû de.. Di pey wî re bi dor
10 salan helbestvana ereb Nazik Elmelaîke û Bedir Şakir Elseyab û hin din ji
helbestvanên ereban dest bi hunandina helbesta
nûjen kirine…
Di baweriya min de, hêjaye em navê mîrê helbesta kurdî a nûjen di nav kurmancîaxêvan de lê bikin.. Fermo çend perçeyan jê bixwînin:
Ew perdeya reş tarî,
Ko ji şevên reş diyarî,
Min…
Ji rûyê xwe kişand..
Li ber çavê xwe çirand..
Û avêt..
Avêt paş sed çiyayî..
Nava hezar deryay..
Min, gemara guhê xwe bi zemzemeke nûh şûş;
Û mîqrobên canê xwe bi dermanekî nûh kuşt..
* * *
Ew zingara di mejî,
Ko mejyê min dimijî
Min.. ..
Bi kêrikê xeritand
Û bi agir şewitand
Û paqijkir…
Paqij kir jê serê xwe
Min avêt ji derê xwe..
* * *
Êdî… …
Bi dîtina xwe,
Û bi bihîstina xwe..
Bi vîna xwe û bi mejî
Bi rêve-çûna xwe jî
Ez bûm însanekî nû, piresteşê olek nû,
Û di bajarê dil de min ava kir holek nû..
Qedrî Can
Ew perdeya reş tarî,
Ko ji şevên reş diyarî,
Min…
Ji rûyê xwe kişand..
Li ber çavê xwe çirand..
Û avêt..
Avêt paş sed çiyayî..
Nava hezar deryay..
Min, gemara guhê xwe bi zemzemeke nûh şûş;
Û mîqrobên canê xwe bi dermanekî nûh kuşt..
* * *
Ew zingara di mejî,
Ko mejyê min dimijî
Min.. ..
Bi kêrikê xeritand
Û bi agir şewitand
Û paqijkir…
Paqij kir jê serê xwe
Min avêt ji derê xwe..
* * *
Êdî… …
Bi dîtina xwe,
Û bi bihîstina xwe..
Bi vîna xwe û bi mejî
Bi rêve-çûna xwe jî
Ez bûm însanekî nû, piresteşê olek nû,
Û di bajarê dil de min ava kir holek nû..
Qedrî Can