Brahîm Mehmûd
Çîrok 1.
HÊVÎYÊN QURMIÇÎ
Lewend Dalînî
Rengên buharê di riya di navbera wî bajarî û devera wî de, ne bi rengînî xuyanî dikir, û ramanên wî jî tevlî hevdibûn! mij û dûmanê reşa xwe li pêşeroja wî di pêça, gelo kû ne nivîskarek ba lê belê hostayê xanîyan, yan jî ên patoza ba wê jiyana wî ne tekûztir û çêtirba?
Dilê wî bi belengazî di sebeta sînga wî de lêdida, û melûlî di herdû çanvên wî, bi hesanî dihatin xwendin…. Pêlên germî û sarîyê canê wî di sipartin hev û heyecanê di kûranîya xemgînîyê de ew perçe perçe dikir! Jiyan di rûbarî herdû çavên mest û melûl bi rengekî reş û ne zelal, û nejî sazkar û bi ronahî, dihate xuyanî kirin û di vê derheqê de xameya xwe tawebar û weke polekî bê nirx didît! Û weke seqetekî ku nama xwe nikaribê
bighînê û di nîvê rê de, beravêtî bibê, qurmiçî, û nîvco bimînê? Dîsa didît?
Û ew peyva ku digot: Hêza xamê ji a çek û sîlehan bêhtire? di wê kêlîyê de ne gelekî tekûz û dirist didît!!?? (Tevlî ku di jiyana xwe a nivîsînê de û bi xama xwe û li ser rûpelan, sînor û dezgeh, tevde derbas dikirin û tu rûbarî li pêş wê nedidît).
Moralê wî di riya vegerê de ku dostekî wî ne bitenê ew qedandibû, lê belê, firavîneke xweş û bi tewaş jî dabû yê, û ew bi kêfxweşî rêwingî ber bi bajêr ve kiribû; hebekî hate guhertin û rengên wênê, pêre pêre ew jî li pêş çavên wî, dihate guhertin û nûjenkirin? Rengên reş û domanî dest bi zelalbûnê û xweşikbûnê dikirin, û Aso yê jî nûve xwe li pêş çavên wî, eşkere dikir.
Zinglê telefûnê di bêrîka wî de bi xurtî lêdida, dema bi peyatî û li bayê lezê, riya di navbera Termînala otobîsê û çarçiya bajêr de bi kinayî qut dikir……
Elo diya Bêkes çiye? Tu li kûye? Va ez gihiştime bajêr? Û berê min li cihê şandina pirtûka ye? Bi lez were mal!… yan tu bighê ser Bêkes yan na? û dest bi girî kir….
Di cihê xwe de sekinî û qederekê ma sar û bê deng!?…Destê xwe avête pakêta çixarê û ji bêrîka xwe kişand, çixarak jê anî der, pêxist, û dinav diranên xwe de cût!…Agirê wê di miza yekemîn de weke pizotekî sor bû, û nîvê wê şewitand!?.Domanê xwe hilda jor, û dû li jorê û li pey; xwe ber bi ba kir û belavkir… Aso ….ji reşî û domanî yê, vê carê, bi temamî li pêş çavên wî nema dihate xuyanî kirin, û bêhemd ber bi malê de vegerî û bezî.
Di wan çend roj û şevên ku bê rawestan, li nexweşxanê û li ber serê Bêkes qedandin, û bi zehmetî bijîşkan, ew ji mirinê vegerandin!?…Bavê Bêkes, ne tenê kirya şandina pirtûkên xwe, li ser kir, lê weke wan jî bi ser de deyn dikir!?.