GURZEK PEXŞAN HELBEST JI ESMERA BAKUR RE


Demhat Dêrikî

1.Esmerê; xuşîna sûlav rondikên li ser dêma diherikîn kûrhiya şevê… û welatên serpêhatiyên şahî û bedewbûnê di nava dîmenên ber bi sêdaran ve dibirin konên şînê li paytextên dilan vedidan û zarokan strana sêwîbûnê li bajarên winda bûyî distarandin… û ez jî, li vî welatî koçberekî bê nav bûm!…
2.Esmerê; dilê min li ser çend çiya bû xewnerêwiyên ramûsanên lêvên te û di çend bagerên zagrosî de dilê min dibû deh parçe û te dîsa ev dil bi meya avcanperiya xwe dikir dilek? Her ew dil bû, di janên Amed, Qamişlo, Hwelêr û Mehabad de, dibû hezkeriyê nalînên te! Çi bikim, ger tu penceşêr jî be her ev dil yê te ye esmerê!

3.Esmerê; bi kenên xwe xewnên me serjêdikin! Bi keda me xaka me ducan dikin û zarok ji xwe re dibin! Li ser qada sing û berên zeriyên me piyalên serxweşiyê bilind dikin û şevên welatê me ji keçkaniyê dêxin û em wendayîyek bê navin! Qaşo em xwe nas dikin, lê di hembêza xwe de mar û dûpişkan temen dirêj dikin!..Û dîsa em koleyek çarenûsa bê navnîşanin!..

4.Esmerê; li” cejna”li min kirîn”cejn”neh dilop rondik ji dil û cergê min çav dîl girtin û bûn neh çemgirî li ser dêman herkîn tevlî reşkonê şîngirê xaka min bûn!..Lê Colamêrga min bi kiras û xiftan û ken û zimanê dayîka min, neh gul kirin alhêvî û ber duh, îro û sibe ve meşîn, wê demê di dilê min de neh gul bûne neh gulistan esmerê!

5.Esmera bakur; ji Amedê re, ji Farqînê re, ji bajar û bajarokên xwe re bibêje; bila rengê Colamêrgê li xwe bikin, dengvedana wê di awirên xwe de bikin keskesora kenvedana çirayên Medan li Mezra Botan! Bila deh darbastên wê li milê xwe kin û bi tlilîyên zimanê dayîka min di sirûdên Mezlûman, Xeyîriyan û Kemalan de ber bi xakê ve bimşein û ala azadiyê li ser sing û berên te bilind bikin!

6.Esmera bakur; hemû rêdilên min bi coşa pêlên çembuharî ber bi welatê dilê te ve tên da ku ayatên dilovaniya ciwaniya te hembêz bikin. Lewre, her ayatek ji pirtûka evîna welatê te çirayeke di tarî rêdilên min de, esmerê!

7.Esmera bakur:Min dixwest nanê te di tenûra dilê min de bê pijandin û tu di şevê min de li ber stêrkên çavan bi kenê min têr têr bikeve xewna welatê beybûnan ku ew welat ez im esmerê!

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…