Hoşeng Osê
De bihejîn e… û bihejîn e…
Stûna konê demê bihejîne…
Dergûşa elendê, elenda peyvê, peyva baranê, barana adarê, adara evînê, evîna çiyê, çiyayê xewnan, xewnên welêt, welatê elendê, bi kenê xwe, di govnda pezkovî û xezalan de, de bihejîne.
Porên xwe berde kaniyê û destên xwe ji hechecîkan re bihejîn e.
Dengê tifinga te, hîna di gewriya Cûdî…
Demhat Dêrikî
Diyarî bo şehîdên 12ê Adarê
Min tîpên navê te bi sirûdên stêrkên te û
bi awazên dozê li ser dilê xwe kola
û min hestên xwe bi şopa lingên zarokên kenbar, keçên evînxakê, xortên mafdozê û tilîliyên pîrên heftî salî pêça, adarê.
De ka were adarê dilê min veke,
li ser deşta dilê min bibe gerok, wê demê
tuyê bibînê…
Nizar Yosif
Dîdar a xemilê daniye
Pesnê gulê pêkaniye
Evîn kir baran û rijand
Derya kûre bê biniye
Bavê felek bejna bilind
Şoxa evraz ê çiyayî ye.
Spehî xweşiya dengê te bî
Nalîn para janên we bîn
Heskirî bengiyê wê ma
Te pirr got û lê têr ne dît
Bavê felek bejna bilind
Şoxa evraz ê çiyayî ye.
Tev hisretan lorandiye
Li ser…
(di bîranîna demsaleke dîn de)
Yasîn Hisên
Amûdê
Vaye ….îro jî demsal ji nêza dilê te
Li deverên me dimrin
û
ez mîna hunermendekî
têlên tembûra xwe li bejna demsalên te stûr dikim…
ew têlên birçî
xwesteka xwîna tiliyên birçî,,, har,,,, dike…!
ew dîwarê reş bûyî ji tûtina çixara min
ew dara zuha bûyî….ji hêstirê min
ev kefenê fireh…ji jiyana min
fireh dibe…giran dibe… li ser…
Hoşeng OSÊ
Dûmana çixara te, siwaran peyadike…
Û porên te yên givjole, wan li pêlên mirinê siwardike.
Geh dibî nalîna bilûra şivaneke deşta Mêrdênê…
Geh dibî tava buharê, bi ser min de dibarî.
Xeydokê…
Mîna şervanan taxêvî.
Mîna kemanê, dikenî…
Û mîna gîtarê, min bi çixara xwe re dikêşî.
Ez karekê liber şîrim…
Hîna teze me.
Xeyda xwe ji ser xopanên dilê min vekêşe…
Giriyê min têrî…
Demhat Dêrikî
Diyarî bo cejna jinê!
Li vê rojê, dema tu ji dayîk bûyî
û te zend û bend bi xakê re, bi kedê re,
bi nepoşmaniya biryarê re, bi ayatên serhildêr re badan û te ber bi bilind qatan ve meşrûgişîkir,
rok ji te hilat û ji dilê tijkên te, ez bûm ez!
Niha di xuhdana vejîna te de,
di pêlên…
Bo mamosteyê min Rezo
Keservedana kîjan sinorî ye, li nav xunava hizra te bû bayekî sor?
Kîjan xem di çavên şevê de, aleya şikestinê daneçikand?!
Kîjan xewn li ser derfeşa peyvê bêhiş ket?
Şev dubare dibin
Ez ji çavên Salar û Rewend xerîbiya xwe serhev dikim
Adar ji tiliyên te peyvên xwe rêsan
Bajar diloyeke gerok e, li hindava dukela dilê min
Dilê…
Hoşeng OSÊ
1
Xwêhdangirtî, giyanbirçî, poşman û têkçûyî…
Ji kûrahiya tenahiyê, pêjna helbestvanekî, ber bi dojehekê ve, tê.
Kes nizanîbû bê ji kur tê…?!.
Ji kê re dikene û sînga xwe ji kê re vekiriye…?!.
Destnivîsa pirtûka xwe spart rewrewkê…
Wêneya xwe ya nîvşewitî li ber dergeha mirinê daleqand…
Û bê ku navê xwe li ser şevê binivîse…
Pişta xwe da awêneya…
Azer Osê
diyarî hevalê Nezîr Melle
Vê sibehê,
xewn, xwedanê min dibû
û hest, zimanê derbirîna wê dima.
Bi vê xewnê,
li cihê min, avdar diza
û bi ciwanî tevna vê xewnê,
dirêsa.
Di vê xewnê de,
helbest afirî
xew revand
Hêlîn hişyar bûn,
çûk firiyan.
Û
demsaz dihatin
li ser vî dilî,
bûn mêvan.
……………
te jî! rihet rihet, mîna baraneke nerm,
û bêhneke xweş,
li dergahê…
Hoşeng OSÊ
Bi dengekî kul…
Bi awirên zuha…
Bi siyeke tagirtî…
Bi biheke çikiyayî…
Û bi hêviyeke şil…
Weke berxê xwe bavêje ber kêrê
min xwe avêt himbêza te.
De ka ji min re stirana jaroheyran bêje.
Ne zindîme…
Lê ev kolanên gij, dikin min bixwin.
Ne rêwî me…
Lê ji bêrîkirina dîtina te, dikim xwe bixwim.
Ne avî me..
Jixwe, li nava baxçên stiriyan şînhatime.
Ne bejî me…
Jixwe,…
