Menu
Menu
Konê Reş
Min ev helbesta xwe; (Jîn bi Fene), berî 27 salan nivîsandiye. Piştî ew bûyera terafîkê ya malwêran ku di roja 5/4/1994an de hat serê me û kebaniya min têde canê xwe ji dest da.. Dema ku em ji Şamê dizîvirîn mala xwe Qamişlo. Hingî, dostê min î hunermend (Adil Hiznî), Xwedê wî bi…
Ebdilmecît Şêxo
Guvîna bahozê
Di nav pêlên pêlkên
Te re
Ji min re stranek evînî
Distirê
Kulîlkên çelmisî
Di dilê min de
Vedijîne
Ewa bi vê xweşbextanê
Bajarê min pîroz dike
Mizgîna rêxstina xawliyek
Sor
Ji lehengên serdema welatê
Min re nermik ,nermik
Di hembêza min de diçîne
Mîna dûşava lêvên
Dîlbera min
Di hestên min de diherkîne
Û dîsan ala evîna min
Di…
Konê Reş
Nîsanê!
Ev çi ewrê reş e,
Xwe di ser bajarê min re
Dibe û tîne?!
Çima tu dêmê xwe ji xelkên min
Diguherîne..?!
Nakokî, dubendî û berberiyê
Di nav xelkên min de
Gur, bilind û sor dike..?!
Nîsanê!
Tu gula biharê û bûka salê ye..
Heyva gul, kulîlk û çîçeka ye..
Hêlîna şalûla û bilbila ye..
Heyva evîn û aramiyê ye..
Mixabin, welatiyên…
Lazgîn dêrûnî
Bila hestê me tev gul bin
Ken û şadî ji nav dil bin
Wekî awazê bilbil bin
Besa barê me tev kul bin
Xem û kovan heta kengî
Bimînin em bi vî rengî
Jiyan xweş e bi dilşengî
Bila baxê me sorgul bin
Ne kû em hatine jînê
Tenê ji bo xem û şîne
Vekin dergih li evînê
Besa çavên me tim şil bin
Li…
Konê Reş
Ji berî hezar salî ve
bav û kalên me,
di nav xaka gelî, deşt û daristanan de
dijiyan..
Çiyayê Toros, Zagros û Ararat
li dor wan, ber bi asman ve bilind dibûn..
Hêza xwe ji ava çemê Dicle, Ferat,
Zab û Xabûr
distandin..
Di nav wê xakê de
xan û man ava kirin
genim çandin
hesip kedî kirin û
mezin…..
Mele Ehmedê Palo
rojek nû daye der
roja kêf û şadî
kurdo bîne bawer
bome dîn û dadî
tê de kuştî ejder
kawa kurdê madî
em tev bûne bawer
tê ger den azadî
roja kar û doze
serdan û hevdîne
peyman û daxwaze
bo me war û jîne
roja benid û soze
xelat û mizgîne
navê wê newroze
warê me pê şîne
xort û qîzê kurdan
divê nû avakin
jan û êş û derdan
dinava…
Konê Re
Ezbenî! Gotin di dawiya evê de digrîn..! Bêdengiya me, vî heyamî dilewitîne..! Ev heyamê ku em ji bo wî distirên, ew serê xwe ji me re dihejîne û di ber xwe de dibêje; pepûk..! Wa weylê..!!
Ezbenî! Her ku di rew؛a civaka xwe de diponijim, xwe himberî civakê biçûk dibînim, herwiha himberî desthilatê û maldaran…
Mizgîn Hesko
Ji buharê ta buharê
Çend binefeş bişkivîn
Û çend nêrgiz çilmisîn…?
Çend gelawêj çirisîn
Û çend berbang fetisîn..?
Ji Halapça ta Qamişlo
Çend aheng…
Çend festîvalên jiyanê
Tên li darxistin…?
Ji cejnên mirinê
Ta cejnên jînê
Çend Leyla
Çend Agîd
Çend Samî
Çend Ciwan
Çend Qasimlo
Ji dayik dibin…?
Çend pêxemberên nuh
Çend Zardeştên kal
Avistayê didomînin…?
Ji buharê ta buharê
Çend Barzanên nuh
Ji biskên hetaw
Têne der…?
Çend Qadî
Di zikê Mehabadê de
Bûn çira…
Xizan Șîlan
Tîrêjên roja berbangê di awirên min de diçirûsîn, dinya li min ronî dibû. Bayê serê sibehê rûyê min nermik nermik mizdida.
Li ser rêya dirêj û bêveger, bi gavên giran hêdî hêdî diçûm. Gêrikan li dû hev lez û bez dabûn xwe. Min gavên xwe bi baldarî diavêtin û nedixwast gêrik di bin gavên min…
Ebdilmecît Şêxo
Di rojên
Bajarê xwe de
Ez piyasê dikim
Pişta min qiloç dibe
Lê ne ji ber bara
Tenên zêtunê
Bara henaran
Û seleka tirî
Tenê ji ber barên derd û êşan
Gava ez helbestekê bi bîra xwe tînim
Pêlên êşa dilê min
Dîsan hêmin dibin.
Di êvaran de
Rûdinim
Diponijim
Êş ji her aliyekê de
Min gez dikin
Min dixwin
Kovan min dişewitînin
Raman min sermest…
