Himêza axê û dilên vêketî.

Mizgîn Hesko
Hêdî, hêdî find û şemalokan
Vêxînin
Dibe ku xirecir…
Giyanê wê bêdengiya bê hempa
Biazirîne
Di himêza axê de…
Dilên hîn sincirî hene..!
Hêdî, hêdî karwanê xwe ê xemilandî
Birê ve bibin
Dibe ku pistepist …
Matmayîna bîstikên hêmin
Bilerizîne
Di himêza axê de
Destên hîn dagirtî giyakê endekoyê hene..!

Hêdî, hêdî û bi gavên sivik werin
Dibe ku bayê kurr
Aramiya dîmenên diltezîn
Bibezîne…
Di himêza axê de
Canên bi jînê ve helawistî hene…
Ew cangoriyên bedew û şepal
Hîn girêdayî rexên jiyanê
Û dilbijokên Evînê ne.

Hêdî, hêdî…
Ma we ew firmêsikên avrayî nedîtin…?!

Hêsireke zelal im
Ne ji çavên wê jinê tême xwarê
Û ne jî tevlî xwêsiya tehel dibim..!

Hêsir im…
Hêsir…
Di davika dîmenê de
Zencîrkirî me
Ne dirijim
Û ne jî rûyên melûl
Dikarin min bidin alîîî….

Hêdî, hêdî ….
Ma we ew keça bi kirasê bûkaniyê
Nedît…?!

We nedît çawa bê hedan
Bi tilîlîyan…
Zavayê di darbesta textîn de raketî
Ji xewa şêrîn divejand…?!

Hêdî, hêdî werin
Xunaveke hûrik
Dêmên bîstikên bêdeng nixumandiye
Ji joriyan asîmên
Ji rista kadizê
Stêreke xuricî
Tête xwarê….

Ma we ew tîrêja pîroz ne dît…?!
Ma we nedît…
Çawa li jêr, li ser gerdena qadê
Şîlaneke pembe…
Bi gernijîn…
Bi hilm û bîna bihiştîn
Xwe werdikir beravên jiyanê
                   Û bextê rojê.

Hêdî, hêdî bi rêve werin
Li qeraxên wan xaçereyên zuha
Şopikên evînê hene
Û hîn li şûn heman şopikan
Dilên sincirî ên ne dîtber hene

Ew e işq e
A ku me sermest, şilfî tazî
Li ser têlên rêssiyayî
Li ber gurmîna topan û barîna gulleyan
Radixîne…!

Hêdî, hêdî mûm û şemalokên rengo, rengo
Vêxînin
Di çavên dayikên melûl de
Rondikên veşartî hene
Û di tiliya evîndarekî bê mirad de
Hîn gustîlka şîraniyê dijene
Ji bi heza mezin
Rûyê yar her dikene.

Hêdî, hêdî…
Di darbestên sar de
Canên lawîn….
Hîn xewnên law dibînin..!

Hêdî, hêdî…
Û tu….
Hêdî, hêdî were
Ey yar…
Ey yara ji bejna spîndarê
             Ji keskahiya zeytûnê
            Û ji hilma beybûnê

    
Were…
Ey yara….
Jibermaya hisretan
Nevîçirka şevbuhêrkên dil bi‘êş…
Were…

Were…
Ji mihtina memikên kîjan xemê
Tu firişk bû ye…?!
Ji mijandina pêsîra kîjan çiyayî…
Tu wiha sirt û serhişk bû ye…?!

Were…
Ey rist nêrgiza ku ji himêza çarînan
Xwe vedizî…!!!

Ey perwaneya ku li hawîrdora çirayê
Di şûşa meyasa sor de
Gevizî….!!!

Were…
Hêdî, hêdî û bêdeng were
Bi gulyên darbeniyan ve
Giyanên bi işqê dagirtî hene..!

Were…
Ji hêsirên tenêtiyê
Ji xwîdana bîstikên xembar
Veşiştî were.

Were…
Morîkşînê….
Ji tizibiya demê xwe veqetîne
Kelkela havînê ye
Û li te sar e
Û sar in bîstikên bêdeng
Û sar in dîmenên bêreng
Û sar in dilên ku duh sincirî bûn
Û sar in ….sar
Destên nervînê…!
Sînorên birînê…!
Û axa zemînê..!

Were ey yar
Hêdî, hêdî were
Serê xwe bispêre gore sar
Û ji Berxê bê mirad re
Ji hezkirina dilî
Ji germahiya dest û milî
Çirayekê vêxîne

Were…
Û karwanê hespên hêviyê xwe
Li hev bicivîne…
Were ey yar…
Hêdî, hêdî were.

Berfanbar 2019.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…