Ezela ber bi rojê ve

Bêwar Brahîm

Di wê şeveqa sar û cemidî de , serê xwe ji bin lihêfa xewnên sipî û kabûsên reş derxist , li navbera maxên beştên şikestî , tebabekî , mêze kir , li xurînî , çixareyeke stûr pêça û bi agirê birçîbûnê vêxist , û hêdî …hêdî , dûmana çixareya xwe berda binê lihêfa sar û cemidî .
Dîwarên jiyanê , li ber çavên wî , bûn neynikên şikestî û kerizî , dîmenên zelal dikirin perçe .. perçe .
Bi laşekî giran , bi hestekî birîndar û dudilî , xwe girêda û berê xwe da cihê kar .
Zêrevaniya imbarên Genim , di / Mîra / de , karekî zor giran bû li ser milê wî , lê agirê birçîbûnê , goşt û hestiyan dide ber şewata xwe .
Di gel ku ew mirovekî bi wijdan û dest paqij  bû , lê …, Iblîsên perîşaniyê  car..caran berê wî didane çewalên Genim , her carê têra tenûreke nan , bi xwe re dibire malê .
Bi sedema vî Genimî , Mişk ji mala wî xalî ne dibûn , bibûn ji kufletê malê .
Jin û her sê zaroyên wî , ne li malê bûn , rahişte beroşeke orte , hineke ji Genim xiste binê wê , û li ser tifika zilim û zorê , bi rûnê stiriyên beyabanan , hêdî ..hêdî  qeland , û bi jehra reş û sipî , ew Genim tevda û li hev xist .
Ji reqreqa tav û birûskên xedir , xiyanet û xapandinê  , reqreq û lêdana deriyê malê , ku bê kilît bû , ew di cih de lerizand , lê … dema çav bi koma leşkerên dewletê ket , kevçî ji destê wî kete erdê û çavê wî ziq mane vekirî .
Susret û lerizandina wî dûm nekirin , , ew bi dahf û bêhnan , li pêşiya xwe ajotin ziandanê , bê pirs û bersev , laşê wî di nav Darên lêdanê de , bû mîna kirasekî rizyayî , tiştek ji dijûn û siqêfên wan seh nekir , bi tenê dengeke derbasî guhê wî dibû :

– Haaaa … dizê Genim , Tû û kê hevparên hevin ?! hûn Kurd ji berê ve diz û xayinin !! Te ev ceger ji ku ve aniye , ta wisa bi tonan Genim ji dewletê didize ??!!!!
Di gel ezara êşkence û lêdanê jî , lê … , qamçiyên peyvên wisa , dil û  giyanê wî birîndar kirin , kawî û kerameta wî ji hev tarûmar kirin , nemerdî nekir û got :

– Em Kurd , ji we û rêberên we  bi şeref û romettirin , min bi tenê çend çeng genim , bi xwe re dibire malê , lê… hûn welatekî ji Genim û Petrolê  didizin ûûû …???
Sed mixabin … , ku peyva dawîn , di gewriya wî de , bû qêrîn û hawar , di bin darên lêdanê de , bi vemirandina qêrîna dawîn , mûma canê wî vemirî .
Mîna laşekî , yê lawiran , termê wî avêtin dawiya Pîkabekê zinger-girtî , û bê mehder ew avêtin ber deriyê mala wî , dema cîran lê kom bûn , berê Tifingên xwe dane wan û gotin :
– Laşê vî Segî !! bê deng , ji derveyî bajêr veşêrin , me silogan û xwepêşandan navên !!!
Piştî meşiyan , cîranan rahiştin termê wî û derbasî malê kirin , lê ji susreta qederê , terim ji destên wan hate xwarê , dema çav bi her sê zaroyan û diya wan ketin , li dora beroşa Genimê qelandî bibûn terim , ku ji birçîna binê beroşê paqij kiribûn  .
Cîranan , çar gor , di hindirê malê de kolan , ew  veşartin , deriyê malê bi zincîra perîşaniyê girtin û meşiyan .
Buharan tovên xwe belav dikirin û diçûn , havînan werzê xwe hiltanîn û bi kelkela rojên dijwar re dibuhijîn , Payizan pelên xwe rût dikirin û bi bayê re difiriyan , ewrên zivistanan barên xwe datanînin , bi berif û baranan re dibariyan , demê kir û ne kir , ku navê mala wî , di nav rûpelên ferhenga jibîrkirinê de tomar bike , nikarîbû .
Ji akama zilim û zorê , ta roja îro , tovê tiştekî li şûna mala wî kad nade , lê … çar darên Berûyan , bi serbilindî , vîn û deyaxê , bi berbangên rojê re û bi ronaka azadiyê re , li ber ava nejbîriyê , şaxên wan dikenin û pelên wan diçirisin .

* Ev çîrok min bi zimanê kurdî afirandîye  , û di kovara Nûbûn ê , bi şaşî di beşê wergerê de hatiye belav kirin .

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…