Min hezkirî çend stranên ku hinermenda hêja Feyrûz ” 1935-2017 an” ew strane veguhêzim zimanê kurdî, çiku naveroka wan gellek dolmende, tevî ku bi zimanê rojane ne” gelerîne “, ew ya jî ezmûneyek gewre ye di çarçûva ziman û wergerê de.
Ew stran navdar in” kêm stranên vê ya xwediya dengê zêrîn hene ku ne navdar in. Min stran li nig navê wan nivîsiye bi zimanê kurdî, paşî bi zimanî erebî, daku xwendevan wan bide berhev eger bixwaze.
Çiqas mirov hebûn
Çiqas mirov hebûn li benda mirovan bûn û dunya zivistan bû û radihiştin sîwanê
Û ez tu kes benda nebû di rojên sayî de
Nêzî sed salî ser min derbasbûyî li vê dikanê avêtîme dîwar ji min tengijîne û şermdikin bibêjin
Û ez çavên min li ser geşbûnê ye û geşbûn li ser riyan e stranan jê re dibêjim û ew bi xwe dakekiye
Benda sozên xakê me û tu kes benda nebû
Nêzî sed salî ser min derbasbûyî ku ez adrêsan dinivîsim ne diyare ji kê re û nûçeyan bigînin wan
Sibe,teqez wê asîman bibarîne sîwan û dost
li ber derî
wê rejekê min bibin
û yê ku hemî mirov bibîranîn wî dawî min bibîranî
Tu dibînî bê derya çi mezine
Tu dibînî bê derya çi mezine
Bi mezinbûna Derya ez hejtedikim
Tu dibînî bê asîman çi dûre
Bi dûrbûna asîman ez hejtedikim
Bi mezinbûna derya û dûrbûna asîman
Evîndarê min ez hejtedikim hejtedikim
Benda te mam ez min gazîtekir ez
Li ser seyranan min tu nîgargirî
Wa kula temenê wa rindika kulîlkê
Wa demsalên çûkan
Daristan çi firehe
Firehya daristanê dilê min e
Wa wênegirê pêlên min
Û wênegirtî di dilê min de
Salek benda mam çi sala dirêj
Û ez ji dara gwîzê dipirsim
Di sayê de te dibînim ji sayê tê
Û di pelên behîva de windayî
Çiqas rindik biçûke
Ez di rêka te de rindikekim
Ez ê m4mekê bikim nadir
Û tê bihêlî hejtebikm
Mirovan ji min pirsîn
Evîndarê min mirovan ji min pirsîn
Name nivîsandin û baa li ber xwe birin
Evîndarê min girane li ser min bistrêm
Ku cara yekem e em ne bi hevre ne
Mirovan ji min pirsîn pirsîn
Min got ku wê vegere binêrin hûn gazna ji min nekin
Min çavên xwe girt tirsa ji mirovan
Ku te di çavên min de vişartî bibînin
غ dilketin rabû ser xwe û ew çi dilketin e
Ku cara yekem e em ne bi hevre ne
Ji şevê diyarkirî gote bo min ronîbike
Şev rastî min hat û çirên min vemirandin
غ ji min ne pirse çawa min rêya rast girt
Dilê min li nig te rêberê min bû
غ yê kewiya bibîrkirinê kewiya
Ku cara yekem e em ne bi hevre ne
Şadî
Ji mêj ve ku ez biçûkbûm sîpak hebû
Ji nav werzan dihat êz û wî me dilîst navê wî Șadî bû
Ez û Șadaî me bihevre strand
Li ser berfê me dilîst bi hezkirinê, me dibazda bi hezkirinê
Li ser keviran me çîrok in biçûk dinivîsand
غ me hezkirin li baa kir
غ ji rojekê ji rojan agir bi dunyayê ket
Mirov dijî mirov ketin nav dunyayê
Û şer nêzî girran dibû û dunya ew dunya
غ li rexên newalê lihevket
Şadî çû temaşe bike
Tirsiyam û min gazî wî kir
Şadî Șadî tu çûyî kû
Gazîdikimê û dengê min nake
غ bi newalê re dûr dûr dikeve
Ji wê rojê de min ew nema dît
Şadî winda bû
غ perfek hat û berfek çû
Bîst caran perfek hat û berfek çû
غ ez mezin dibûm û hîna Șadî biçûk bû
Li ser berfê dilîst
Kane
Kane
Kane…Kane
Kanî dengên wan kanî rwên wan
Kane
Newalek di navbera min û wan de çêbû
Kane
Li erebeyên wextê siwarbûn
غ bi jibîrkirinê revyan
Û kenên zarokên xwe hiştin
Li ser dîwaran jibîrkirî
Kilêt ji min re hiştin
Dengê bahozê hiştin
Çûn û adrêsek nehiştin
Dildarên rêkan jiberhevketin
Ne peyv ne soz
Tenha ez dengê kolana me
Ez balindê qermîda me
Di vê şêvê de
Hesp ji axurên xwe bazdan
غ ez çira gegîniya yekeme
Kane kane kane