Biznok

Reşad Şeref
Bizinek ji keriyê pez ma li çolê, wê çi bike çi nake, ji xwe re xaniyek avakir û têde jiya.
Piştî demekê du karik jê re çêbûn, navê yekê xiste Şeng û navê yan din xiste Peng.
Herdu karikan gelekî ji hev hezdikirin û gelkî ji diya xwe jî hezdikirin û diya wan jî zehf ji wan hezdikir û li ser wan ditirsiya!
Dema diçû bajêr ji bo ji wan re tiştan bikire yan pê diviyê malê bîne, digot: Derî kilît bikin û ji kesekî re nevekin.
Rojekê bizin çûbî bajêr.. gur birçî bû, hat li cem karikan dixwest wan bixapîne, li derî xist û got:
Şenga min, Penga min ji min re derî vekin ez diya we me min ji we re tiştên xweşik anîne!
Şengê û Pengê bi hev re gotin: Na tu  ne diya me yî dengê diya me zelal e, dengê stûr e!
Gur çû cem nojdar, nojdarî derman dayê, derman vexwar û dengê wî zelalbû carek din hat û got: Şenga min penga min derî vekin min ji we re tiştên xweşik anîne
Karikan lingê wî li bin derî re dîtin û gotin: Na..na, tu ne diya meyî lingên dayika me sipîn e û lingên te reşin, em derî venakin!
Gur vegeriya mal lingên xwe sipî kirin û cardin hat li cem karikan û li derî da û got: Şenga min penga min ez diya we m e, derî vekin min ji we re tiştên xweşik anîne
Vê carê karikan ji gur bawer kirin û derî vekirin.
Gurê har û  birçî herdu karik xwarin û çû mala xwe.
Biznok hat mal dît ku derî vekirî ye û karik ne di xanî de ne. Biznok gelek aciz bû li ser zarokên xwe û gelekî qehirî. Ji xwe re gut.. helbet gur hatiye û zarokên min xwarîne.
Biznok çû cem hosta sturihên xwe tûj kirin û berê xwe da mala gur. Gur têr xwaribû û ketibû xewê.
Biznok hilkişiya li ser banê wî û kire dim.. dim û got: Ez im bizin im bizin têlim strû darê herzêlim heçî xwarî Şenka min, heçî xwarî Penga min bila were xir û cenga min.
Gur ji xew rabû derket ji derve ku bizin li ser banê wî dike dim.. dim.
Gur got: Min xwariye Şenga te, min xwariye Penga te ez ê werim xêr û cenga te
Gur û Bizin ketin şer. Bizina çeleng sturihên xwe yên tûj avêtin zikê gur û dirand. Şeng û Peng ketin erdê û ji zikê gur derketin.
Bizinê herdu zarokên xwe hembêz kirin û got: Şenga min, Penga min hûn çûbîn kû derê?
Şengê û Pengê bi hev re gotin: Em çûbîn mala xalê xwe me bi kevçiyê piçûk savar xwar.
Çîroka me çû deştê, dê û bavên me çûne behiştê me du kuç danîn li ber teniştê.
( ev çîrok gelêrî ye)

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…