Gundê Eyndîwerê Weqfa Medreseya Sor bû

Konê Reş

Gundê Eyndîwerê, li herî bakur û rojhilatî dewleta Sûriyê dikeve. Raserî bajarê Cizîra Botan (Cizîra Mîr Şeref) e, bi dor 2Km an. Seyrangeheke xweş û geş e ji xelkên Rojava re.
Berî ku sînor bi rengekî fermî di navbera hikûmdariya Fransîzan di Sûriyê de û dewleta Kemalî di Tirkiyê de bê danîn, Eyndîwer ji Kevin ve bi ser Cizîra Botan vebû û weqfa medreseya Sor bû. Bi rêveberiya du malbatên ji eşrafên Cizîrê; Seyda û Osman. (Li gor ku gelekan ji kalemêrên herêmê ji min re gotine).
Ta niha kavlê xaniyên malbata Seyda li hin deverên Eyndîwera kevin têne dîtin. Ji xwe xaka wê ta niha jî, di destê hin neferên malbata Osman de ye, wek Hecî Abdulkirîm Efendî û kurê wî Fettah Efendî. (Herdû jî di heyamê Fransîzan de bûne perlementêr di perlemanê Sûriyê de).
Di heyamê mîrekên Botan de, gundê Eyndîwerê ji gundên ku mîrê Botan kiribûn weqif, bi tev dexil, dan û rezên xwe ve, ji xerciya mamoste û qutabiyên medresê re. Di bin berpirsyariya malbata Seyda de. 
Ji bilî ku Eyndîwer seyrangeheke xweş e, bi strana (Eyndîwrê paytext e, keç xatûna ser text e lê Nofa..), di deriyekî firh re jî derbasî folklorê Kurdî bûye..
Ji cih û şûnwarên derdora Eyndîwerê; Seqlanê Mema, Pira Bafid, Pira Minarokê, Banê Dewqelên, Nêrgizî, Kaniya Kola, Kaniya Kîso, Besta Cihûyan û Kaniya Nemir Miksî (Xuya ye dema ku Hemza Begê Miksî di sala 1931ê de li Eyndîwerê mamostayê dibistanê bû, kêfa wî ji wê kaniyê re hatiye, xelkên wê jî, navê wî lê kirine).
Dema ku mirov, serdana Eyndîwerê dike û ji ser qelaçê wê li bakur û bareş mêze dike; Çemê Dicle, Bajarê Cizîra Botan, Çiyayê Cûdî, Çiyayê Herekolê Botan dibîne, pêre pêre jî, gelek nav têne hizr û bîra wî, wek: Mîr Bedirxan, zarok û neviyên wî, Birca Belek, Medreseya Sor, Medreseya Mîr Evdal, Melayê Cizîrî, Mem û Zîn û Beko, Gêra Mîr Mihema, Gora Nûh Pêxember, Ismaîl Ebûeliz Elcezerî.. Anku Kurd û Kurdistan têne hizr û bîra mirov..!
Erê ezbenî! Gundê Eyndîwerê Weqfa Medreseya Sor bû.
Qamişlo, 01.02.2016

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…