Ker, kûr, biçûkên di zikên diya xwe de û miriyên di goran de jî zanin, ku li demeke wiha dîrokî, zor pêwîst e, ku li her beşekî Kurdistanê yekîtiyeke siyasî bi lez û bi hêz çê bibe.
Lê belê…!! Berê digotin Kurd serhişk in, û me jî zanî ku em wilo ne, lê me ew sincî di xizmeta xebat û di parastina heyîna xwe de didît û bikar tanî.
Lê mixabin! Xuya ye Kurd tenê ji hev re serhişk in û “ gurên canê hev in“. Roja îro gerek e em tenê li ser doz û mafê gelê xwe (serhişk) bin, ne ji bo wê êdiyolciyê, vê rêbaz, vî partî, wê zarav, vî serokî, û hwd. Dem ne dema wan e. Îro roja milet e, roja welêt e, roja nivîsandina dîrokek nû ye, eger destê hemî nofên gelê me tê de tunebe, ewê beravêtî bibe û neçe serî. Bila em çav, guh, hiş û dilê xwe ta dawiyê ji hev re vekin, û serhişkî û êdiylocî û seroktî û berjewendên partîtiyê jî ta dawiyê berdin. Dem ne dema ku em li ser wan li hev nekine. Berjewendiya gelê me di kû de ye, bila em li ser wê pêdar û (serhişk) bin, bila ji bo wê “yeka me kêm be“, ji bo wê ji hev re dînin û çavên hevdû jî maç kin.
Ma çê dibe, ku Kurdên Sûryê bi dû nûneran di Cinêv (III) de beşdar bin? !. Kî ji wan kane bêje ku ez nûnerê Kurda me?!. Ev perçebûna li berjewendiya kê ye?. Kî sûdê jê werdigire?. Gelê me?!. Bêguman na?!
Roja îro berjewendiya gelê me di yekbûnê de ye, di jinûveçalakirina “Lêvegera Siyasî“ de ye, ew ji me re zor pêwîst û giring e. Loma jî kî asteng û keleman dixe pêşiya çalakirina wê, dîrok wê wan rûreş bike û gelê Kurd jî wê hesabên giran ji wan bixwaze.
* Rojnama Newroz – hejmar /109/ – Ji weşanên Partiya Yekîtî ya Demokrat a Kurd li Sûriyê.