Berê digotin me: „Teslîmiyet!“

Cankurd

Di dema geşbûn û gurrbûna PKK de, peyva „Teslîmiyet“ pir ji devê kadroyên wê derdiket. Gava em ji wan dipirsîn, gelo hûn bo çi davêjin ser KUK û DDKD, ji me re digotin: „Evana teslîmiyetcî ne!“ Heta ku derê ev rewşa ku dihat bilêvkirin rast bû, me baş nedizanî, û wan hêjayan jî ji me re xweşik û zelal nedikanîn baş  kat bikirana, ji ber ku bi zimanê xwe yê dayîkî (Kurdî) nedizanîn, û her bawer bikin, ku kesekî niha di nav wan de xudan nav e, baş nedizanî peyva „Kurdistan“ bigota, wî „Kürdîstan“ digot, û gava min xwest ji wî re rast bikim, gote min: „Bira, min ev gotin li Almaniya bihîst, berê min tew nedizanî „Kürdîstan“ li ku ye û çî ye.“  

Teslîmiyet“ ew raman û siyaset e, ku seriyê xwe xistiye tewala dewletê, û di koka xwe de peyveke Erebî ye, ne Türkî ye û ne jî Kurdî ye, bi wateya „Xwe spartin“e û „Dest ji ber xwe berdan“ e. Ciyê xwe yê rast di Türkî û Kurdî de jî girtiye, ji ber siyaseta „Erebkirinê“ ya demdirêj di welatê me de.
Li ba Apociyan, her kesekê/keseka ne li gel wan bû neyar bû, lê gava ew kes di nêv partiyeke Kurdî ya ne li pey PKK bû, ew „Teslîmcî“ bû û partiya wî xudan siyaseteke „Teslîmiyetê“ bû. Divê her Kurdek biba Apocî, û her jineka Kurd jî biba „Heval“. Ta niha ez nizanim, bo çî Apociyan peyveke ne Kurdî li şûna „Heval“ bi kar ne anîne…  
Me ji wan dipirsî,  birano! Qey hûn kadroyên partiyên Kurdan, li bakur û rojavayê Kurdistanê dikujin? Ji me re digotin: „Evana xayînin, bê şeref û bê namûsin, ji ber ku evana li hember ramanên şorişa me derdikevin, xwe „teslîm“ dewletê kirine û Teslîmcî ne“. Lê gava me digotê, ku vaye serokê we di hembêza Hafiz Esed de daniştî ye. Digotin me: „Ev polîtîk e.“   
Niha ji teviya gelê Kurd re diyar bûye, ka „Teslîmiyet“ çî ye û „Teslîmcî“ kî ne, lê pirs dimîne ew: „Gelo, ma qey di nêv PKK de kesek nîne, ku dîsa dengê xwe bilin bike û li ser „Teslîmiyetê“ gotinekê bi mêranî bike?“
Bimînin di xêr û şadiyê de
Cankurd

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…