Carek din NEWROZ Bi xwendevanên xwe re ye

Desteya sernivîser/Rêberê Silîvî *
   Ev derdora çar salan e ku welatê me Sûriyê di rewşeke zor taybet û awarte de dijî,  navnîşana wê şer, pevçûn, kuştin û golên xwîna mirovan û wêrankirina gund û bajaran e. Li hêlekê, bi hovîtî û şêweyekî kesnedî, li ber çavên şaristaniya cîhana modern û demokrat, termên zarok, jin, pîr û kalên xelkên Sûriyê bi sedema bombebarankirina top û bermîlên teqîner ên rijêma har a destbixwîn, di bin kavilên wêrankirî de têne veşartin. Li hêla din jî, gelek mirovên bê sûc û bê guneh ên ji vî şêweyê mirinê reha dibin, li ser destê çeteyên terorist rastî recimkirin û serjêkirinê tên!. Ji bilî koçberbûna dora nîvê nişteciyên Sûriyê li hundir û derveyî welêt.

   Di vê rewşa têkelhev û aloz de ku dengê gule û qurşînan dengê herî bilind û berz e, û dengê zanîn, hişmendî û aştiyê nayê bihîstin. Mixabin di vê çarçewê de  dengê weşana we NEWROZ jî piştî derçûna hejmara (104-105)an a Êlûna 2012an hate rawestan û nema karîbû çanda nûjen a Kurdewarî û  mirovheziyê biweşîne.
   Mixabin ku ji  mêj ve û îro jî, rêz û rûmeta qels û sêfîlan di civakê de nîne, tenê aliyên xurt û bi hêz dikarin serfiraz û payebilind bijîn. Piraniya dewletên Ewropayê dewlemend û zengîn in, azad û xwedî al in, xwedî artêş û leşker in û di Yekîtiya Netewan de jî endam in… Lê ew têgihiştin ku eger ew rêzên xwe nedin ser hev, dewletên mezin dê wan daqurtînin. Û ji ber wan dizanî ku dermanê êşa wan yekîtî ye, berî çend salekî, berpirsên wan dewletan ji bo parastina berjewendiyên gelên xwe, nakokiyên xwe dane hêlekê û li ser yek maseyê guftûgoyên yekîtiyê kirin û pêngavine giring di warên aborî, rêzanî û civakî de avêtin. Vêca eger pêwistiya wan dewletên serbixwe carekê bi yekîtiyê hebû, ma gelo ya me Kurdên belawela, bê dewlet û kêmrûmet çiqasî û çend caran pê heye?!.
   Guhertinên mezin li cîhan û devera me rû didin, giring e em Kurd hişyar û zîrek bin, bi hûrbînî bûyeran bixwînin û şirove bikin, civaka xwe ji nakokî û tundûtûjiyê biparêzin, piraliya netewî, olî û rêzanî bipejirînin û çanda rêzgirtin û jihevhezkirinê, çanda mirovheziyê belav bikin, biweşînin û bê dudilî  her em li ser rêya xebatê bo bidestxistina azadî, aştî û wekheviyê bi rê ve herin.
* Rojnama Newroz – hejmar / 106 / – Ji weşanên Partiya Yekîtî ya Demokrat a Kurd li Sûriyê

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…