Qamişlo

Tengezarê Marînî

Ez vê helbestê bi boneya bîrhatina 12 Avdarê, serhildana rojavayê Kurdistanê, diyarî hemî shehîdên serhildanê û shehîdên berê û yên îro, ku di buyera teqîna terorîstane de, ya diltezîne ya Qamishlo de giyanê wan çû asîmanan. Her bi vê boneyê spasî hunermed Shîraz Çeto dikim, ku bi karê pêkanîna huneriya wê rabû. Bila giyanê shehîdên me zindi gesh be.
Qamişlo
Kevirên kînê derengmayîna te hişyarkir
Li xaka evînê sor sor belav bû.
Soregulên hêsirên dayîkan, 
lîlandina felekê guhên ezmên qulquland.
De lêxe berxê bavê mino lêxe
Dê lêxe siwarê min lêxe.
Ji çavên xezebê reşbaran dibare
û ji çavên te şevnem dibare, 
welatê min avdide,
Darên azadiyê bel dibin, disitrênin 
“Welatê me Kurdistan e
Cih û meskenê kurdan e
Her mêrekî bi sed mêran e”
Tuxûbên tirsnakan, teng bûn, 
tuxûbên te berbi asoyên vekirî ve, 
gulzarên xwe hilokirin.
Kaniyek ji ava serhildanê bi jor jor ve hildikişe.
Tu tê pakrewanê min û bang dikî :
Va li vir im, zindî me, we zindî dikim, 
zindîbûnê bi xwe re radikim 
û we bi xwe re dispêrim zindîbûnê, 
li ser zindîstana evînê bi hev re dibêjin:
“Ey şehîd şehîd
Şehîd tu namirî, şehîd tu namirî »
Siwarê min, 
te pencer li me vekirin, şevên dirêj birrîn, 
bi roniya bajarê evînê, 
serî li Mehabad, 
Hewlêr, 
Sulêmanî û 
Amedê dan.
Deng hat, bilind bû bangkir:
„Kurdistan çar parçe ye
Qamişlo Helbeçe ye“

Kurdaxa min bi hawarê ve hat, 
Mizgîn der bû Mezgîn hilat, 
Mizgîn bûka Kurdistan,
bisk û berbiskên xwe şehkirin, berdan, 
ji bo xatirê te Qamişlo, 
kirin nêrdewana evîneke nemir, 
çavên mêrxansan pê melhemkir sûnda xwe xwar:
« Yan Kurdistan yan neman“
Çavkaniyên xewnên te dipeqin, dipijiqin,
serê sirûdên me dixemilênin.
Hêsira min a pêşî hingifte jêrzemîna kenê te, 
bendîxanên reş te ronîkirin.
Dastanên qehremaniyê 
ji ser girnijîna lêvên te bar nakin.
Çilmisîna te bi cegerdariyê mişt bû, 
reşgirêdanên dayîkan kesk vedan.
Te em hînî nexatirxwestinê kirin û bang kir:
“Min divê her tim bilind be
ala rengîn kesk û zer”
Ewrên miştduman te belawela kirin, 
bi evîna xwe a ji matayînê, 
perengên dilê me bi kulîkan giyandarkir. 
Robarên me, îro zelal in, ji velerizînê, 
gulgenimên peyvê ji newrôzên Adiyan re amade dikin.
Hawara te, 
çarçirayên vemirtî vêxistin, 
Qele û minareyên ji hişketî saxkirin, 
Ameda bedenkirî bi hêrzkir, 
Dêrsîm li dengê Seyid Rîza zivirand, 
Pîran mû bi mû sipî xemiland.
Te Kobana minî delal ji silava xwe qet bêpar nehişt, 
rengê agir, di sînema Amûdê de, 
te vegerande sipî û te qîr da:
“ Kurdistan yekparçe ye,
Qamişlo Helebçe ye”
13.03.2004

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Xoşhnav Silêman

Pistînên hebûneke bêdawî diqîrin
Ristên helbestan jê der tên
mîna pêleka jenînê derdikeve
mîna xewnên serxweş
Li kuçeyên şevê dimeşin
Mîna awazeke winda
Hûn li benda şevê ne
Bi guhekî ber bi nobedaran ve
Tu li dengên bêdengiyê guhdarî dikî
Weke ku xwendevanekî zimanê gerdûnê
Di çavên tarî dirame
Tu di navbera tîpên wê de mîna tilismên bêşîfre digerî.
Hemî alfabeyan çêdikin
Û ji peyalên…

Tengezar Marînî

Ez bi tenê rawestiyame,

Çemek ji ramanan,

Wêneyên ji sîberê di nav tevnê de,

Vedeng bêhingivtin.

Deng bi çirpekî xwe dişêlînin,

Henaseyek ji nostaljiyê,

Ronahîyek dişkê,

Xeyalên hilweşiyayî.

Bazin dizivirin,

lîstika demê,

dilopek dibare,

deng belav dibin.

Ta…

بێوارحسێن زێباری، هه‌ولێر

ئه‌گه‌ر ئه‌م ل سه‌ر ناسنامه‌ و گه‌لێ كورد ڕاوه‌ستین، دێ ئێكسه‌ر هزر و بیرێن مه‌ دێ بۆ وان شۆڕه‌ش و سه‌رهه‌ڵدانێن گه‌لێ كورد چن ئه‌وێن وان ئه‌نجام دایێ د قویناغێن جۆدا جۆدا دا بووینه‌ مایه‌ی ده‌ستكه‌فتن و ئه‌گه‌رێن هندێ كو كورد ببن خودان بڕیار و ده‌ستكه‌فێن زێده‌تر و…

Tengezar Marînî
Mirov hene, dema tûşî nexweşiyekê dibin,
pir kes û mirov bi wan diêşin, sedem jî ev in: an di nav civakê û di qada pê ve mijûl bi xeml û rewş dikin, an jî xwedan temen hindik û pichûk in û mirov dua dike, ku xwedê wan bi selamet bike. Mizgîn xweda evan herdû xesletan…