Na…. Na

Xelîl Kalo

Na ji rêbaza hizir û ramana paşketinê re …eger em hizira xwe bi vî awayî ku em niha  kar û barê jiyanê û bizava siyasî û rewşenbîrî dikin ..bere em baş zanibin paşeroja me wê ne baştir be ji pêşeroja me û jiyana me şahid û nîşana wê ramanê ye . Ev cûreyên hizir û ramanê ku bûne bela serê me di seranserî dîrokê de heta roja îro , bê  em hewilbidin xwe ji vê çanda nizim û bê nişa rizgarbikin .
Berevajî heta  roja îro bijartiyên kurd xwe rihet dibînin di nava vê çandê de, ta ku karibin deshilatiya xwe ser  gelê xwe berdewmbikin bê ku hest û hestiyarên wî li ser êş û azarê gel rawestin bi şêweyekî mukum û berpirsyar  .

Heta roja îro aqilê me  bûye sedema hemû belayên ku têne serê me. Me  heta roja îro nikariye xwe ji kevnê xweyî paşvero rizgarbikin û di hemen demê de em şêweyê hizir û ramana  xwe bi guherin û nûtir bikin ,anku bi gotineke dîtir em hîna weke bav û kalan difikirin di pirsên çarenûsîde û bi teybet di dozên netewîde li ser astên berjewendiyên gelê kurd yên bilind .tim tim astê hizir û ramana me biçûk maye û hatiye girêdan bi piranî bi berjewendiyên kesayetî û partîtî ve.

Pirsa herî mezin ku xwe di serê mirovan de di afirîne .gelo çi cawazî û cudabûna hizir di alîyên rêbaza  dan û sitandinê de di navbera me û bavan de heye .bo rêvebiriya kar barên navxweyî û biteybet di rêvebirina civakê de ser hemo astan .siyasî .çandî û civakî di domana tevgera rizgariya netewî de .mixabin hîna em bi xwe weke wan bi wî terzê kevin û eşîrtiya nûjen difikirin anku bi  wê ezeziya partîtî  .ku heta roja îro me ti sûd û berjewendî jê ne wergirtiye.

Vaye em niha di çerxên 21 an dene ,ku gelê kurd hîna di dawiya lista gelan deye dije ..mixabin ku miletekî wusa û pir hijmar û resen û kevna re ku ji mêjûyê ve  ser xaka xwe dije ,maye bê dewlet û bê siyanet . erê carcaran nîrên babetî dibin sedema paşketina gelan ,lê neyê wê wateyê ku ew nîr bibe sedema mana wî bê nasname û bindest di berdewmiya hezar  salên dawî de   . eger mirov wan sedema nasbike ,wê di serî rêbaza hizir û nifşên ramanê wê xwe bidine pêş û serekene . li vir gereke em bibêjin ..na.. na.. ji wê çand û hizir û ramanê re .dema ti sûdê me têde nîne ..

20 .2.2014 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…