NIVÎSKARÊ KU MIN Ê XELAT BIDAYÊ

  Husên Duzen

Berî bi kêliyekê ev nûçe ber bi çavê min ket: „Komeleya Nivîskarên Kurd (Amed) bo keda wî ya pîroz a li ser ziman û wêjeya Kurdî ´Xelata Rûmetê´ dide şairê gewre Ehmed Huseynî.“  Piṣtre jî tê destnîṣankirin ku wek sipasiyeke ji bo keda helbestvên î li Rojava ye jî ev xelat.

Kêliya min ev nûçe dixwend, min ji xwe pirsî  gelo biryara dana  xelateke wîsa bo Huseynî  rast e. Dengê dilê min got na. Piṣtî ku min dengê na bihîst, ez neçar mam ku ez nivîskarê ku min ê xelat bidayê bînim ber çavên xwe:
Nivîskarê ku min ê xelat bidayê,
– Parêzgerekî hizra azad e,
–  Xwedî helwesteke ku ne bi pereyan ne jî bi meqamên bilind tê kirîn e,
–  Nivîs ji bo wî ne alaveke siyasetê, lê belê pêdiviyeke dengê hundurê wî bi xwe ye; dengê ku ne ji qadên mitîngan ne jî ji salonên zanîngehan bilind dibe,
–  Ne tenê peyva wî, lê helwest û sekna wî jî mirovan û berî her kesî jî kurdan ber bi hev de tîne; wan ji hev bi dûr naxe,
–  Dema ku li welatê wî mafên mirovan bin pê dibin, diqîre,
–  Tu carî ew û dewletê, an jî desthilatdariyên mîna dewletê nayên cem hev; ew her dijberê desthilatdaran e, li nik mirovên ku tade li wan tê radiweste.
Wer xuya ye ku xala dawî ji bo Akademiya Swêdê ya ku her sal xelata Nobelê ya wêjeyê dide jî zaf girîng e. Bi dirêjahiya salan jê hat xwestin ku wê xelatê bide Yaṣar Kemal. Ji ber ku nivîskarê mezin Kemal, piṣtî junta leṣkerî ya 12 Îlonê 1980 gotibû va aramî hat welatê min û ji Swêdê vegeriyabû Turkiya junta, jurî xelat nedayê. Belê, dibe ku hûn bibêjin ev endamên juriya Xelata Nobelê çiqasî bi girik in, sal jî di ser  re derbas bûne hîn jî wê bûyerê ji bîr nakin. Ez bawer im ne ew bûyer bi xwe ye, lê hin nirxên bingehîn in ku di encama gelek azmûnên mirovahiyê de hatine bi dest xistin, yên ku nayên ji bîr kirin û dibin asteng li ber dana xelatên wisa bo niviskarên siloganên ji bo desthilatdaran.
Hûn rastiyê bixwazin, ger rojekê ji rojan ez di juriya Xelata Ehmedê Xanî de bim û navê Ehmed Huseynî ji bo wê xelatê bê pêṣniyarkirin, ezê ne tenê li xalên li jor yek bi yek mêze bikim bê li wî tên an na, lê belê ezê peyvên wî  yên berî bi çend salan li ser ekrana Roj-Tv jî bînim bîra xwe. Hîngê xelatgirê me li pêṣber dunyayê qîriya bû: ”Bila gotin û helbest bi qurbana pêlava te bin Ocalanos!”
Hîngê bi gumaneke mezin min ê xelata  Ehmedê Xanî  neda xwediyê van peyvan. Ne  ji ber ku ez hizrên siyasî yên Abdullah Öcalan ne rast dibînim, lê belê ji bo helwesta tehrekî ji nivîskaran ku di van peyvan de derdikeve pêṣberî me.

Husên Duzen
 
04.09.20013

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…