Niqurçk

Yasîn Hisên
Amûdê
Belkî gotina (Niqurçk) nehatiba bîra me, lê seydayê Facebook ev qencî bi me kir û ev gotina xweş dîsa li me vegerand, ji lewra gelek kes hema bi yek kilîkê me diniqurçnin- ne bi quruncokan.
Ezê jî hinekî Amûdê bidim ber niqurçkan, lê destê min lê nagere ez quruncokan jê bidim.
Bajarê Amûdê, ev bajarê kevn û giran, bi giraniya navê xwe, bi giraniya helbestvan û hunermendê xwe, di dema dawiyê be di riya çend xortên xwe ve  ji xwe re polîsên trafîkê dadimezirînin…!
Kesê ku çûye Amûdê û we dîtiye, yan jî xelkên wê yên ku bi dehên salan ve dûrî wê ketibin, dibêjin: Dunya hemû tê guhertin, tenê Amûdê mîna xwe dimîne…!

Û xwezî û sed xwezî ku mîna xwe, weha giran bimîne.

Helbet herkes ji me dizane ku ji roja ev bajar hatiye afirandin, çi îşaretên trafîkê têde tune ne, ji ber bajarekî piraniya wê cotkar in û carcaran her nîv se`etê jî yek seyare di kolana wê ya serekî re derbas nabe.
Di van rojên dijwar de, ku şoreşa welêt li dar e û herroj xwepêşandan li dijî vê rêjîma sexte berdewam in û amûdî jî bi coş herroj tiştekî nuh diafirînin, bi siloganên xwe, bi dengê hunermedên xwe, bi nivîsa nivîskarên xwe.
Berî çend rojekî li serê hinek (Xortên Amûdê) dixe ku ji xwe re polîsên trafîkê damezirînin û cilên taybet ji xwe re amade dikin û dadikevin kolana bajêr ya sereke, û vêketin seyare û e`rebeyên bajêr rawestandin, seyareyek divê bi vir de here, divê kemyonek bi vir de here, divê hinek ji van seyareyan biwestin heta ku hinekên din ji kolaneke din bimeşin… Û weha…

Ji şensê wan î xerab re ku hêzên ewlekariyê bi ser wan de tên, û çend guleyan li e`zmana berdidin, hema feqîra ji tirsa xwe davêjin nêzîktirîn dikan, û ji şensê wan yê mezin re ku ew dikan ya cil û caw e, ji wan re dibe veşarteyek baş.

Wisa çîroka polîsên trafîkê li Amûdê bidawî dibe… Mixabin, de qey qedera vî bajarî ye ku bê polîsê trafîkê bimîne, yan jî qedera wan xorta ye ku birevin û xwe dibin cil û cawên kevin de veşêrin.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…