Welatê min

 

    N.Beyro

Welatê min çi xemgînî
Li ser te ax û fîxane
Sirûdek bê dil û jînî
                                  Vedenga wargiha jana
Şemal û finde bajaran
Dikir ronî sedê salan
Di reş tarî de tu mayî
                                   Siya poşî ji wêrane
Xwerist  şînî çi pir şengî
Tu navdara xudan dengî
Di bakir ma heya kengî
                                    Fîxan û qîr û halane
Çiya û deşt û zozanî    
Şikêr û bax û bistanî
Sulfa û avser û kanî
                                   Mixabin bê xwedî mane

Çi pîrozî lê bindestî
Li ser lêvan çi xweş ristî
Xwedawendan ne parastî
                                   Tu maî nav pîl û fermane

Beyar û gund û bajarî
Kulîlk û lal û gulzarî
Feraşîn û ber û darî
                                       Ji xelkêre neçar mane

Buha xakî perîşanî
Bi zîv û zêr û samanî
Cî û warê bê waranî        
                                  Ji  nandozanre  seyrane

Sila yezdan li ser rêj bû
Wekî mestan dîn û gêj bû
Ji lew şev tari dirêj bû
                                  Şeveq nadê li ezmana

Çi nankore mirovê nû
Diya cûdî û nûhî tû
Kesek nadê ji bo te rû
                                     Ji bo zarên xwe erzane

Tu xweş ristî li ser zarî
Ji bîrnaçê bi yek carî
Ji naçarî dikim çarî
                                     Mi can îro bi qurbane  

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…