Bi şev bûk e

 
Ezîz Xemcivîn
xemcivin@live.com

Rexneyan li nivîskaran dike…
Dibêje: “Li xwe vegerin, ma hûn ji xwe napirsin, ha ji xwe hebin” ew bi xwe jî nizane çi dibêje.
Bi  mûma xwe a vêketî tiliyên xwe dişewitîne…
Dixwaze rengîniya ciwaniya xwe fena şemalan ji her kesî re vêxîne.

Rexnevanekî got: Min dixwest dîroka tazîbûna pênûsa wê binivîsînim; gava xwe mîna kevala bêbuha, bi laşekî arzan firot û navê xwe xist nav navdêr û navdaran…
Hilma min çikiya, şev pê de li ber şahiya neynikê vêxistî bû. Tilyek dicût û du hinark diyarî dikirin. Silgoan gelek digotin “Ji Papa bêtir Katolîk bû”… Sibehîn li ber telefonê, êvarê li ber paltalkê, nîvê şevê li ber kamîra xemxur bû.
Silav bi pirsan ji aş û bajar li keviran dikir. Di heman çax de bi tinazên şêrîn dikarî bû rewan bi wan ve bîne.
Dermanek ji ba re nivîsand dema bi nerîna xwe ew xist tayê, êş û birîna çendîn cendekan li ber raxistî bû. Zozanekî sar qilûsa xwe bi bawerî li ber pê raxist. Evîna nezanan li ser Kevirê Sor bi tîpên zêrîn dinivîsand.
Xwe ji ava çeman zelaltir dikir.
Cotê çavan diyarî heyva nîvê şevê dikir.
Ajotina cotê hestan bi girnijîna xwe dikir.
Li ser banî rûnişt û cîhan ji çavên xwe re, ji berjewndiya xwe re hêsir kirin çek û li ser pişta mixabiniyan çû û çû…
Karwanekî ew bir, gustîla hunerbaziyê wek pertûkekê di nav destên xwe de perçiqand û got: “Sed dil bigirîn, bila yê min negirî”…
Rexnevanekî dî got: Ez leylanê dibînim, dotmîrekê dibînim. Navê keserê li ser xincera hilmê, spîbûna kaniyekê, li tenişt keniştekê herikîna derewên reş û spî dibînim.
Asman di nav sîngên diyarîkirî de dibînim. Rewşa avahiyê li welatê ko liv û canbaziyan jê hîn bûme dibînim.
Serê sibehê xanî li xanimê vala dibe, ronahiya tevdayî li xwe digerîne û serê xwe bi strana (Ev dilê min e) germ dike. Va neviyê pêximberekî bi destê wê girtiye û helbestbadeya erebî ji xortên hêjayî re hildide. Strana Hesenê Cezîrî di bîra rexnevanekî din de tê ” Lê Nazo nazeliyê kihêla min Erebiyê, min ji xwe re li çolê diyê, lê Nazo, nazeliyê”…
      

13/02/2011

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…