Evîna Welat


Mele Nûriyê Hesarî

Evîna welat! Gelekî ti zorî
Ez nadim welat, bi çerxê jorî

Bavê min jêre dibêjin Yûsiv

Navek şêrîne, wek dims û hingiv
Diya min bi min, gelkî biha ye
Navê wê Xanim, kîza Mela ye

Ez li Hesarê, çêbûm ji dê re
Diya min zû çû, (Fermo) ji Xwedê re

Şehra me Mêrdîn, li Kurdistanê
Tirk li wan dikin îro fermanê

Jîna min çardeh, gîhame Sûrî
Çi hat serê min, ji destê dûrî

Li min bû peyda, evîna welat
Zimanê min bû, Xabûr û Ferat

Min melatî kir, peyda li gunda
Bûme biyanî, ji rengê Kunda

Geriyam li gunda, nebûme dilxweş
Qirdê min kor bû, bextê min bû reş

Hatim Qamişlo destê min vala
Guhneda ser min, keskî ji hevala

Ji ber neçarî, ez ketim xana
Hişê min tev çû, ji derd û jana..

Bi helkeftina koçkirina dawî a rehmetî (Mele Nûriyê Hesarî), kêfxweş dibim ku, xwendevanên zimanê Kurdî vê helbesta wî bixwînin.. Min ev helbest ji qaba dawî a dîwana wî, ya bi navê (Şoreşa Bazrzanî) girtiye. Ev dîwan di sala 1995 an de çap bûye.

Konê Reş

Qamişlo, 25.01.2011

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Xoşhnav Silêman

Pistînên hebûneke bêdawî diqîrin
Ristên helbestan jê der tên
mîna pêleka jenînê derdikeve
mîna xewnên serxweş
Li kuçeyên şevê dimeşin
Mîna awazeke winda
Hûn li benda şevê ne
Bi guhekî ber bi nobedaran ve
Tu li dengên bêdengiyê guhdarî dikî
Weke ku xwendevanekî zimanê gerdûnê
Di çavên tarî dirame
Tu di navbera tîpên wê de mîna tilismên bêşîfre digerî.
Hemî alfabeyan çêdikin
Û ji peyalên…

Tengezar Marînî

Ez bi tenê rawestiyame,

Çemek ji ramanan,

Wêneyên ji sîberê di nav tevnê de,

Vedeng bêhingivtin.

Deng bi çirpekî xwe dişêlînin,

Henaseyek ji nostaljiyê,

Ronahîyek dişkê,

Xeyalên hilweşiyayî.

Bazin dizivirin,

lîstika demê,

dilopek dibare,

deng belav dibin.

Ta…

بێوارحسێن زێباری، هه‌ولێر

ئه‌گه‌ر ئه‌م ل سه‌ر ناسنامه‌ و گه‌لێ كورد ڕاوه‌ستین، دێ ئێكسه‌ر هزر و بیرێن مه‌ دێ بۆ وان شۆڕه‌ش و سه‌رهه‌ڵدانێن گه‌لێ كورد چن ئه‌وێن وان ئه‌نجام دایێ د قویناغێن جۆدا جۆدا دا بووینه‌ مایه‌ی ده‌ستكه‌فتن و ئه‌گه‌رێن هندێ كو كورد ببن خودان بڕیار و ده‌ستكه‌فێن زێده‌تر و…

Tengezar Marînî
Mirov hene, dema tûşî nexweşiyekê dibin,
pir kes û mirov bi wan diêşin, sedem jî ev in: an di nav civakê û di qada pê ve mijûl bi xeml û rewş dikin, an jî xwedan temen hindik û pichûk in û mirov dua dike, ku xwedê wan bi selamet bike. Mizgîn xweda evan herdû xesletan…