JI BINXETÊ RE


Demhat Dêrikî

1.Dizanim, li wir dilê te erdek qelişiye, nema rondik dikarin lib zêrîngenimê te li ser deşta yarê bikin destesimbil û pêşkêşî dildaran bikin!…hest ber bi Şamê ve, ber bi Libnanê ve, ber bi biyaniyê ve direvin û dilê min jî, li van kolanan strana penaberiyê ji xaka min re distrînê!
2.Strana penaberiyê li ser dika dilê xwe yê penaber ji kurdewariyê re distirînim! Ji deh yan çardeh, nema zanim çend ramanan re ku ava dilê te diçikînin, pelgên dara te diyarî bapayîzê dikin, distrînim!…û li ber gora Ehmedê Xanî, ez û zimanê xwe rondikan ber bi deşta teve dibarînin!
3.Hêj bêhna goştên zarokan ji xaka te diforê! Hêj dengê reşpêlavên biyanan tirsa lorandina dergûşane, hêj dilopên xuhdanê li ser mêza bazirganên kedê erzane!..û jibîr neke, şevên te, kenên te, şahiyên te ji keçkanî dixin û karwanên te tev janên xwe di deryayan de dixeniqin, binxetê!
4. Erê binxetê, ji deriyayan darbest li ser milê wey li minê ber bi teve tên û karwanên ne li minê bi sirûda”xwe bigihînin felatê”, ber bi “buhuştê”ve, li ser pişta qehbîtiya felekê, dibin rêwiyên serxweşiyê.” De bajo karwano de bajo”, ma çi” li vir maye, binxet dibe dareke tazî!”…Binxetê li xwe dixe, cilên xwe diqetînê, dike qîrîn û nale nal, binxeta min!
 5. Waaa binxetê, kevokên te jî tevlî karwanên mirinê dibin, seyên kolanan jî,ji pêlav reşan re dikin ewte ewt û bêhna nanê tenûrê nema silava rojbaşiyê û êvarbaşiyê dide bajarên te!…li asîmanê te nema stêrik dikenin…nema dilopên baranê te di evîna xwe de hildgirin!..baxenqandin heye, bêhna mirinê ji te tê, aaax binxetê!

6. Ji asîmanê te mirin dibarê! Xaka te cilê xwe diqetînê û “zindîmiriyên”te li gemîmiriyan siwar dibin,ber bi “roja felatê ve”dibin penaber!..û nalînên te jî, di şanên canê min de bîrên kovanan dikolin!…

7. Qubilegeha dilê min, ayata ser zimanê min, dergûşa zarokatiya min binxetê!
De hembêza xwe ji min re veke, min bike tayrek û li ser gora
Cegerxwîn û Mihmed Şêxo deyne!…Tu janî, ez jî li vir janim!
Tu dayîka nalîn û kedereyî, ez jî, li vir di nava agirê biyaniyê de dişewtim!
Tu dayikî binxetê, ez jî li vir sêwîme binxetê!..

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…