Rezoyê Osê jî ji nav me koç kir… Mirin, mala te bişewite!

  Evdile Koçer
evdilekoçer@yahoo.com

Dema ez xebera koçkirina dawî ya Rizoyê Osê(1950-2010) ji Konê Reş werdigirim, pelçimên xemgîniyê ji rihê min dadiweşin.
Ez ji xwe re dibêjim, ‘Mirin, mala te bişewite!’…

Û yekser berê xwe didim nav wan wêneyên ku min di serdana xwe ya berî du hefteyan de li Qamişloka rengîn pê re kişandibûn. Di serdana xwe ya Binxetê de dema ku Konê Reş behsa nexweşiya wî ya giran kiribû hema yekser me berê xwe dabû mala Rizoyê Osê.
Her çiqas ku bêbava mirinê xwe li dora wî kon jî vegirtibû, lê ji nav deng û fikrên wî her hilma jiyanê difûriya. Di wê kurteserdana min de, me bi Rizoyê Osê re bîranînên xwe yên berî 7 salan taze û temenê henek û serpêhatiyên xwe jî nû kirin.

Meseleyên ser ziman û wêjeya kurdî, di nav vegotina wî de te digot qey çareserî ji xwe re peyda dikirin.

‘Wê ev jî derbas be!’

Belkî ewî jî dizanibû ku mirina rûreş li deriyê wî xistiye, lê her digot: ‘Wê ev jî derbas be!’. Li gel nexweşiya xwe jî, bi sohbeta xwe ya xweş ve dilê mêvanên xwe geş dikir; bi nefsbiçûkiya xwe ve di dilê gelek kesan de bêtir cih ji xwe re çêdikir.

Rojên xwe yên dawî jî li ber pirtûkxaneya xwe ya mezin di nav berhem û nivîsên kurdî de derbas kir. Kula wî ya herî mezin ew bû ku li Bakur pişta asîmilasyona dewletê bişkê; gazinca wî ya herî mezin jî ew bû ku hê jî rewşenbîrên kurd bi tirkî/erebî dinivîsin.

“Îro ji doh çêtir e, lê sibe jî wê ji îro baştir be!”

Lê hêviya wî jî ji nifşa nû zêde bû ku hêdî vedigerin ser rih û hebûna xwe. Digot, “Îro ji doh çêtir e, lê sibe jî wê ji îro baştir be!”

Ez ji sohbeta wî têr nedibûm, lê dema min xatir jê xwestî min dizanibû ku wê ev hevdîtina me bibe ya dawî; lê dîsa jî dilê min vê yekê nedipejirand. Belkî jî Rizoyê Osê ji zû de bû haziriya xwe kiribû û dixwest ku dawa xwe ji mirina bêbav re veke.

Belê weke ku şaîr gotî, ‘Her mirin, mirineke zû ye!’ be jî, lê Rizoyê Osê zûka xatir ji vê jiyanê xwest. Li pişt xwe jî tibabek berhem û şagirtên ziman û wêjeya kurdî hişt.

Oxira te ya xêrê be Kekê Rizo…

Nîşe: Ev nivîs di Rûdawê de hatiye weşandin!

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…