Gure… destekî te.. yê dî… gore

 
Mehmûd Badilî

Çavên te dibijin
zevîyên genimê min
û simbilên rewanê min
ji tîna awirên te

dişewibin.
Xewnên min
li baxên te
pelin payîzîne.

Tûjin…
tîrên dewlemendiya te
di mêrga giyanê min de
birîneke kûrim
li ser eniya te.
 
Li ber çavên te
penaberekî berdîwarim
û hişyarî li ba te
paçikekî bi qirêje.

Ba
ji bêhna tilîyên te…
sotina xwe
li bejîbûna sîya min
gûr dike.
 
Dareke stûxwarim
ji bayê zordarîya te.

Çirîskên keskahîya min
di mija dilbijandina te de
vedimirin.
 
Li asîmanê rewanê te
peyvên min ewrên giranin
ji alafa xurebûna1 te
diçikin.

Li asoyên te
tilîyên min pinpinîkin
ji taya laşê te
dişewitin.  

Li peravên êvarên teyî mest
tevna pistepistê dijenînim
û bêdengîya min
di guhê jiyana te de
qebeqebe.

Deşta sînga min
çêreya kerîyên arezûyên2 te ye
çola laşê min
gêreya leperûşkên te ye
lê di çavên te de
hebûna min
zixure!.

Tu damarên xwe
bi xwîna sergeştiya min
geş dikî,
û geşiya min
di gelîyên tarîya te de
derbidere.

Firişteyên tênegihiştî
ji lêvên teyî werimî re
hingivê sirûşa3 min
dilop
bi dilop
diwerivînin.
 
Bi kincirên4 hejarîya xwe ve
dikişkişim…
bi asoyên bînçikiyayî
bîngeşiya asîman
dirêsim
û jiyan çêlkewe
di nav pencên te de.

Ligorî xewnên te
nexşeya cîhanê dipîvim
di mestiya westandina xwe de
bi çiyayên xwe re
diaxivim
û çiya…
di mijê de
radipelike xwe.

Daxwazên xwe
li pesarên hêvîyê
radixim
wek sêwîyekî.

Tu talanên xwe
bi xwêdana min
kedî dikî
û teşîya mirinê
li ser çonga xewnên minî piçûk
dirêsî.
 
Li hember nijdevaniya te
destê min li ser dilê mine
tu ronahîyê
di tarîya birçîbûna goşt û xwînê de
tevlaş5 dikî,
û keleha ezîtîya xwe
bi keldûmana keda min
ava dikî.

Gure… destekî te
yê dî… gore
û helbest kêle6.

————————————————————
1-    Xurebûn :   جشع، شره
2-    Arezû:  الشهوة
3-    Sirûş: وحي، الهام
4-    Kincir:  أسمال، الثياب البالية
5-    Tevlaş:  اغتصاب
6-    Kêl: شاهدة القبـر

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…