ŞINGAL


Demhat  Dêrikî
 

Diyarî bo kurdên me ên Êzidî

Bi ayatên avesta ku roj û ax û av û agir
di dilê me de kirî jîn û em di evîna roniyê de birîn welatê stêrkan.
Bi Melekê Tawis û Laleşa nûranî ku ew e qiblegeh
û xwe şoştina ji gunehan û paytexta hezkirina mirov e.

Bi heftî û du fermanên ku navê zayîna me ne.
Bi xwîna şehîdên Şingalê ku li kolanên tarîstanê diherike
û feriyada dayikan di şevistanê de dibe dengvedana bajarê nalînan…sond dixwin
gulistan di dilopên rondikên zarokên Şingalê de bipişkive!
Kulilk û nêrgiz li ser lêvên keça Şingalî vebin û bêhna sirûştê belav bikin!
Hawar û qêrîna dayika Şingalî bibe tilîliyên xortê sergovendê!
Na na
Negrî Şingalê negrî
Girî li te nayê
Girî di pirtûk ferhenga kenê te de nîne.
De biken Şingala min biken û bila neyarên te di gerava kenê te de bixeniqin!
Biken û
Dergûşa şînê nehejîne
Konê reşistanê vende û cilên bê dengiyê li xweneke
û di awirên xwe yê kurdperwerî de, sirûda raseniya me bibêje.
Na na, qet radestî payîzstanê û pelên zer nebe..
Cot bike,cot bike…bila xuhdan ji eniyan biherikin û navê xwe
di liba genimê zêrîn de bikole û keziyên xwe bi tîrêjên rojê bihûne.
Wê  ristika ahîn û peyvên ne ji me, li dora qirika xwe biqetîne û di çavên dijmin de bingor bike…û bigirnije ta ku sûlav ji axa te biherike
û dilê me yê bê av, av bide Şingal.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…