Heke dema min heba

Meşel temo

Jiyana min, di hûnavê min de ye lewma tiştek kêm nine, tenê pir dem ji min re gereke, her roj dihisim ku pir tiştin hebûn min nekirin, ango demkî veqetînim ji bo kêm razêm, pir şiyar bim û heke min heyv bi dîta, minê li ser tîrêjên wî, hink ji xwe binivîsanday a û li benda alinda rojê bi mama û li ser baskên ronya wê minê bi ronya çavên xwe, diyariyek li ser nîgar bikra, ji xort û çîçekên gelê xwe re, ji gilokên pêşerojê re, bi gota : ez ji we hezdikim û bi we dijîm .
 kû dema nim heba, minê bi hêsirên dilê xwe, gula yasemîn av bi da û bihna wê li ser welatê xwe bi weşanda û minê hemû revokên sîdankan re bi gota ma ne bese dûbarekirina rêbazên parsê wê banga min jî, ji xortên ku ji herifandinê azad bûne, ku mafê gelan ne bi parsê tête standin, lewma heke dema min hebe minê ew xortên ku ji xêza parsê derketine himbêzbik re û germaya singa xwe liwan belav bikra û min ji wan re bi hestên zimanê xwe nîşan bikra ku dema gotin û lîstan bûhirtye û ava gotin û dest pelandinê, pêkenîna bi miletê me, ji wan kesê di eniya çanda tirsê ci girtine û dixwazin roja xweseriyê bi bêjinkan veşêrin, heke dema min heba, min ji asoyê ku bi vedenga dîwaran re tê, ku ne dîtinê de hûn di hemo çavan de ne, di lêvkirina stêrkên ne dîtine, hûn di şank û bijankên xwînê de ne , heke dema min heba min helwesta xwe belavbikra ji list û imzekirinên bê sûde û di perşanya şîrovekirina bê vehêt, lê pir dilgeş û şadim ku yasemîn ne di wê rêza parsekan de bu lew ma her sibiha ku bi roniyê dibînim bo sibe, ezê di parsûyên xwe alekê çêkim û li ser tîpên yasemîn avakim ku ji çanda tirsê û tama şikenandinê û xizanya parsê azad bûye .
heke dema min heba, min dem bi afiranda û bi babîsokên ne dîtî re, hêviyên salan bişanda û minê bi gota, jib o yasemîn di azadî û girtinê de, di saxê û mirinê de, ezê her demê zêde bikim û tim û tim wê dema min hebe, ku ji gilok û xortan re bêjim :
Ez ji we hezdikim ……….

17-2-2009

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…