Bihîstokên hêviyê «Pexşan»


Ezîz Xemcivîn
xemcivin@live.com

Roj pêncşem bû, ji gund hat du kevok di destên wê de bûn, dan destên min, keniya û got: Ji bo Sozdil in.

Cotê kevokan,
bi germa xwe ve ketin nava germa sînga min,
du germ pêrgî hev bûn,
çav jî di hundirê hev de dawerivîn û kanî ji nerînên tî herikîn.
Bi meşa me a dirêj re,
bi germa himêza min û germa kevokan re,
bi vehandina şahiya hevdîtinên spî re,
bi koçberiya hişê min bi bal derya meya çavan re,
zimanê hestan nema aram dibû û hevokên tenan li ber bayê hogiriyê teqle dibûn.
Mamosteya min,
temen ne rawestiya û roj ji rojan şerim nekirin.
Va baxçeyê sînga min spî bû, belê kevokên te hêj hêlîna xwe tê de ava dikin.
Li welatan li reva bêdawî digerim.
Li çiyayan pênûsa kovî di nav buhara pertûkan de li taxavikên giya diçêre.
Min tu di şana xewnekê de dîl kiriyî.
Min ji te re pîşoyê hizrê ronî kiriye.
Min ji te re renc û ziyana deman bêjebêj kiriye.
Navê te heyvanê ewrê sîber e,
dilê te pencereya sewdanê ko li ser gelek nihêniyan sîwan e.
Zîxanên nerînên me, di hêlînên çavan de dilûsiyan.
Bi hev re em û kevokan, me xweşbûna libokên bişirandinê dinoşand.
Heyvê, ji dûr ve çavdêrî li civata me dikir!
Min çavên xwe û çavên yarê bi çavên heyvê re girêbend kirin.
Dîlberê tu hevaltiya heyvê dikî?
Yekser lavlavka şahiya veşartî, himêz dorpêç kirin.
Ji roya rûyê wê, heyva heval şermîn bû, di lêkdana awiran de pîşoyê Beko li ber pêyên me vêket.
Li ser agirê dilan, hozanên bengîn sîwan vegirtin.
Maseya xemilî, yariyên destên me û sîngên kevokan diwênand.
Bi xewnên balindeyan re em her du rêwî, bi hev re dikeniyan
Me dilên xwe mîna deşt û zozanan spartin masê, û henaseyên me nema li tu sînoran dirawestiyan.
Stêra felsefeya çi şevê,
destê min nema dizane, te bi saxlemiya kîjan buharê xatir jê xwest!
Zimanê min di salvegera lalbûna xwe de qerimî maye,
û guhê min li ber deriyê we bihîstokên hêviyê çandine.

Jêder Avestakurd

14.02.2009

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Salih Cefer



Qedexebûna zimanê kurdî bi salên dirêj bû sedema paşketina hemû cûreyên wêjeya kurdî û bi taybetî jî ya zaravayê kurmancî.
Tevî ku di van salên dawî de li gelek alîyên Kurdistnê rewşa wêjeya kurdî (kurmancî) bi pêşve çûye jî, lê hîn pêwîstîya bi pêşveçûnên bêtir heye.
Kanîyên pêveçûnê pirin, yek ji wan…

Ebdûlazîz Qasim

 

Ji demê hatina Ehmed El-Şerih li ser desthilata Sûriyê, piştî hilweşîna rejîma Esed di 8ê çileya sala borî de û heta îro, bi carekî rewş û rastiya Sûriyê ya civakî, cugrafî, siyasî, etnîkî û olî tê paşguh xistin, bi taybetî hebûna gelê Kurd bi carekî tê paşguh xistin, her bigire…

Amadekirin û kurmacîkirina tekstên stiranan: Ednan Bedreddin

 

Mezher Xaliqî yek ji navdartirîn hunermendn kurd ên sedsala bîstan e. Ew di sala 1938 an de weke zarokê malbateka kurd a oldar li Sune (Sanandaj) hatiye jiyanê. Behremndiya Xaliqî di warên goranîgotin û werzişê de ji salên dibistana seretayî ve derketine pêş. Her di…

Ebdûlazîz Qasim

Di dîroka navçeyê de, hîç erdnîgariyek bi navê Tirkiyê nîne, û deweta Tirkiya li ser sextkariya dîrokê û talankirin, qirkirina Kurd, Ermen û Yonaniyan û herwiha li ser dagîrkirina beşeke mezin ji xaka kurdistan, Yonanîstan, Qubirstan û Ermenistanê hatiye avakirin.

Projeyên Tirkan her ji destpêka xwe ve û heta…