BOYAXKARÊ PÊLAVAN

 

Bi şêweyekî nerm dengê diya wî dihate guhê wî.ew jî di nav nivînê xwe de bû,weke guleke nû dike vebe,li ber çavê diya xwe. Lê dema herdû çavên xwe vekirin, bi giyanekî  zarokî  bîhna mêraniyeke zûdem jê dibariya.dengkir roj baş dayê û xwe avête himbêza wê , herdû destên wêmaçîkirin

lê diya wî pir pêzehmetbû ku zû rabûye ji nav cê xwe  lê weke her caran rojeke nû dest pêdikir lewra weke ava di nav tilyan de pêwîstî bi her tiştî hebû taştê nan û xwarin ji malê re dihate xwestin Omer jî diçû dibistanê di gel xwişka Şirûq ji xweber pêdiviyên dibistanê jî hebûn.rojeke reş û reşbîn bû ,roja bavê wî ji ser xanî diket û pûç dibû ,hewil dida da ku xaniyên xwe biseyînin .piştî ev bûyer qewimî barê mal diket ser milê Omer ta ko mal û xwişk û birayê xwe ji pars û belengazyê rizgar bike û pêşeroja  xwe  bike qurban.
Îdî divê karekî bike ,şeş rojan li têştxan û çayxanan digerya û negerya bê sûdebû lê dema bê hêvî bû ji nişkade kete ramana wî pîşeya boyaxkariya pêlavan.

Bi vî awayî Omer dibe boyaxkarên pêlavan.ji ber ku karekî hêsane ,pisporî û darayî jêre navê  û ne di bindetiya çi kesî de ye.lewra bavê wî tevî pûçbûna xwe sindoqek jêre durust kir û Omer dest bi karê xwe kir mîna mêran ,daket nav bajêr rojê sê kîlometran dimeşya ji mala xwe ta ser karê xwe çimkî kirya servîsê pêre tunebû ,li berdem firoşgehan û gêrgên hikimranî radiwistya .di nav komên boyaxkaran ko li ser dostan pev diçinîn xebateke dijwar dikir . rojhilat diçû rojava vedgerya û heta nîvê şçevê ji ber ko roj bi roj cejin nêzîk dibû û gelek amedekarî jêra dihat xwestin.lê xwedyê firoşgehê lingê xwe li wî û sindoqa wî dan û pêra xeyidî wek tu bera sehekî de ji ber deryê xwe.rabû çûber deryê gêrgehekê,lê karmendekî  ji wê derê jî berdayê .piştî meşya ji nişkade çunberekê li bin guhê wî xist ,sindoqa wî kerkerî bû.lê xuda canê wî parast,vegerya mala xwe dilê bavê wî pê şewitî û di ber dilê wî da û dîsa jê re sindoqek din çêkir û berê xwe da bazarê da ku amedekarî û karûbarê cejna xwe bikin……

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…