Dema bê dem.. Kurte çîrok

  Meşel Temo

Dema bê dem bi tîrêjên roniyê, roniya ne xuristî bê hest dibûre li ser nexşeyên dîwarin çar qozî û bê deng di çilmise, ew nexşeyên ku her xêzek ji wan êşgirtina mirovekî tomar dike.

Ronî ew ronî ye, bi guhên mirovan tête hisandin dem jî bi dengê xîzxîza qapiyên qûtîkên tenahiyê bê dem di mine û bi her vekirînek e mirov dibe nûmre û li ser piyan disekine û berê xwe bi dîwar ve deke.
 Helbet her sê dîwar jî nêzîkin.
 Guh tenê şiyar di mîne, û bi dengê :
Xwarina xwe bibe ?
Hingî jî divêt çav nîv girtîbin û tenê ji navê nimreya, ku li xakê bi nêre û li ser çokan destê xwe rade û sênîka xwarinê bi lez û bez bikşîne.
Wêneyk kûrmê kûçkan tîne bîra mirov.
Helbet jî mirov nizane ku çi di wê sênîkê de ya,
Lê divêt ku bi lepan bixwe bê ku bizanibe çi tê de ye, û bi gûmîna girtina qapî re guh demê dinase gava di nav têlên lihevgeriyayî derbas dibe, û di nav wê dema bê dem de raman, helwest, mêr, jin, zarok, tev wek fîlmekî di tîviyê de dibûrin her yek di axife, pirs û bersivê rast dike bi vîna çîrokên jiyana xwe tîne hole û bi laşmirovekî ve şîrove dike ramanên wî şiyar dike, vîna wî ji hesin xurtir dike. Dema bê dem di hiş de bi bihna yasemîn ve av di de û hêza mejî bi evîna wê bihinê dem bi dem dike û zordariya dîwarên çar qozî di bin piyên vîndaran ve dipçiqîne, û bihna yasemîn a vînê xwe li cîhanê radpêçe.
Ne dîwar, ne nimre, ne ji…….?
Tev nikarin bihna yasemîn ji xwîn, û mejî, û hestan derînin ……
Bihna yasemîna min di qûtêkên tanahiyê de.
Dema min bi demkin.

Meşel Temo
Di zîndana Edra de

28/10/2008 

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…