Sê peykerên lal, bi pêjna evîna te peyivîn! (Helbest)

  Ezîz Xemcivîn

1

Çaxê ez û kevir bi hev re hatin çandin.
Baranekê em her du avdan.
Rokekê tihn dida me,
Kevirê bê kok di cihê xwe de ma.
Lê yê min,
demê, bi tundî rehên min birîn.
Ji lew ra her şepêlê
di babîsoka xwe de ez gêj kirim!
2
Ew bazên ko bi min re hêlîna xwe hûnandin.
Va çêlîkan bi firê dixînin.
Lê yê min,
hêj pênûsa min,
li dilekî spî û peleke qîz digere.

 3

Li Kaşkaşokê Mala Ermela*
min û te avjenî di tariya dilê taxê de dikir.
Me bi destê roka her du canan digirt.
Ta ko evîna ava li me hilat.
Ta ko bayê xeyidî,
sira xwe li pencera dilan dida.
Ta ko nermoka serê mêweyan,
meya evînê digufaşt.
Ta ko kilê hizrê,
li ser rêka çavan xêza xwe dikêşand.
Ta ko hênkaya avê xewn û xewn,
berê pevekê ji lêvan diguhaste lêvan.
Ta ko tilmê li ber paldeyan nermijî,
û cihoka “hisretê” bi ser kêlîkên nêçîrkirî ve diherikand.
Ax!… ax!
Ne viyana ko samanê bike!
Ne bihna ko pişikê aram bike!
Ne siya ko germa evînê lal bike!
Ne keleheke geşbînê, ko xwezîçirkekê sar bike!
Werdekên feraşîna dil,
di bin sîbera destên te de dilûsin.
Stêrên xewnên min
di razeyên evîna te de çirîskan didin.
Pênûsa min ji wê hingê ve bi hebûna xwe hest bû.
Li ser dara hestên hebûnê,
tevna hêlîna kenê min dest pê bû.
Dema tîrêjên nerînên te,
li ser deryaya bihna min tîrêj vedan.
Êdî tîpên roniya me beranber hev bûn.
Hêvî, navbera nêrgizîn bû,
peyapey em kirin vêsiha temen.
Dîsan li vî kaşkaşokî,
destê te ji wê dûriyê pêçeka bendewariya min dilorîne.
Çavên me,
dilan bi pêçiyên rokê tevdidin.
Keser û nihêniya peyvên me dûmanê didin.
Çendîn xalxalokên hevokan ji hêtûna dûriyê bêzar bibin.
çendîn basikên xweziyan
di ser gorepanên şewata dilan re bişewitin.
perperîkên helbestê bi pêjna evîna te difirin!
31.10.2008
Kaşkaşokê Mala Ermela: Ev kaşkaşok li taxa me berî 20-30 salî bi mêwe, şînkayî û coyên ava hênik gelekî navdar bû.

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Ji nivîsîna Tengezar Marînî

1.

Nivîskara Kurdistanî, Suzan Samancî, bi romana xwe ya dawî, Payîz an jî Ziyab, ku ji hêla weşanxaneya Avesta ve, li sala 2024 hatiye weşandin.

Di gel ku roman ji 87 rûpelên D5 pêk tê û li ser sê parçeyan dabeş bûye, lê di metin, vebêjî,…

Tengezar Marînî

Destek im, di bazara parvekirinê de.

Birîn,
asoyên mijê,
Bêje destpêk e,
feryada pel û leman e.
Histû xwar,
di bizav û kewdanê tarî de.

Ziman kesk e;
jêrzemîn asoyekî razê ye.
Çirkek di sebra nîşanê de parastî.
Destanek ji êgir e çavê min
Serdema kovanan e,
Çiyay sinorên êşê nas nakin.
Her tişt bûye êş.
Her tişt bûye kovan.
Şikestin, derbederî, dagîrkerî, talan, lêdan..
Kuç…

Ezîz Xemcivîn

Pakrewan (Şehîd)…

Du helbestên min bi dengê mamoste Güney Özdemir

https://www.facebook.com/100014938271912/videos/1104840264623404

Qado Şêrîn

Kurdê ew nav an ew stran guhdarî nekiriye tune.

Ez zarok bûm, min li wê stranê guhdarî kir, xwîna min hênik dibû, lê min bawer nedikir ku emê rojekê ji rojan, berî 20 salan, hevûdu li Hollenda aş û gulan bibînin.

Pirtûk jiyan û Bîranîn e,…