Bangek ji pîkaso re


Dildarê Mîdî

Pîkaso:

Hevalê delal
dostê aş‏tî xwaz
mirovê mirovan
evîndarê evînê
aş‏iqê jinê
ka were  ,were
were bibînê
ka ev çi jine

ev çi mirovin
çi reng mirovin
ev çi cîhane
ev çi dûmane
mij û morane
ev çi lîstikin
ben û ristikin
me hembêz dikin
ka  were cem min
ji tere mêjim
ji min netirse
Ez ne xwîn rêjim

Carkê wer
dîsa vegere
te nafroş‏im
bi komê pera
ne Ewropîme………..
nE asyewîme………..
nE EfrîQîme………..
nE Emrîkîme………..
ne wek kesîme……?
Wek tu devera……?
Dê were canim
Ez bi heyranim
Ez bi  bêjim
Vekim birêjim

Di zanim ji min tu fedîkarî
Bê dest hilatî bê kêr û çarî
Tenê ji te hat kevoka aş‏tî
Li gelên cîhan te kir diyarî
Kevoka sipî kete cîhanê
Di nav Qirêj mij û moranê
Kuliyêberfe tavê didanê
Hezar mixabin kesî nasnekir
Ta xwediyê wê derî venkir
Pêre  ne kenî xwe pê çênekir

Cave xwe Girtin
اi dil kevirin
Ji hevre Gotin
Dilê  xwe sotin
Ava riwê xwe
Wan di Qetandin
Li Bazara re‏
Erzan firotin
Belê di Gotin
Ev weşak çûke
Gelek bi çûke
Bi xemla bike
Basik ş‏ikandin
Kete hêwanê
Li vê meydanê
Kû çi  kû Gûra
krî‏ berdanê
Ji nav lepên hev
Xwe‏ di revandin
Ew devê bi xwîn
Tevde çirandin
Min bi tena xwe
Hêsir barandin
Hêsirê xwînê
Ji kerb û kînê
Min di palandin
Gurzikê derdan
Ji deş‏ta xeman
Min di civandin
Li Gora a‏ştiyê
Li ber kêla ‏ex
Min kom di kirin
Min di reş‏andin

Min di re‏andin

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Fewaz Ebdê

Bihuşta sênckirî

Piştî ku çek bêdeng bûn û top û tank aram bûn, dawiya şer hat û jinûavakirinê dest pê kir, zeviyeke fireh û sênckirî, mîna ajalparêzeke xwezayî diyar bû. Li orta wê Goleke avjeniyê mezin bi şêwaza Ewropî heye, kursiyên spî, sîwanên şînê vekirî li derdorê belavbûyî ne…

Bessam Mer’ê

Gava trajiydiya miletekî tê taqîkirin û ezmûnek tije jê derdikeve holê , wêjeyek çêdibe ku birînan vediguhze pendiyarîyê û bîranînan vediguhêze pirsên vekirî yên pêşerojê.
Yaşar Kemalê Kurd, stûnek wêjeya tirkî û cîhaniye ya ne tenê li ser gund û mirovên sade nivîsiye, lê belê ew kirine neynike tevahiya gerdûnê, ku…

Firyal Hemîd

Di çilya pêşîn de û berî serêsalê, bêhna pirtiqala û goştê biraştî tê min.

Ew çaxê serjêkirina dermala bû.

ew bêhna ku mirî ji goran radikir, di pozê zarotiya min de maye.

Çima tiştên berê jî bîra min naçin?

bi dîwarê bîrdankê ve zeliqî ne û…

Zahid Alwani

Aşîreta Batwan û Dêrşoyan: Çîroka Şerê Ku Bi Jinewateke Qediya, 1890 — Roja yekê, sê bira ji aşîreta Dêrşoyan piştî nivêja fîjrê derketin bo çiyayê li bijartekî xwe da ku bixebitin; cihê wan ji gundê xwe zêde dûr bû.

Piştî nivêja asrê, bavê malê ji xwişkê xwe — keça…