Şev di efsûna xwe ya bêsînor de

Tengezar Marînî

Şev nepen e, kûr dipeyive:
cîhanê di bin siyê de vedişêrim,
xemên xwe bi tariyê dinuxumînim.
Stêrk çavên min in,
li xewnên pistepist temaşe dikim.”

Bersivên helbestê, nerm û geş:
“tu ji bo ramanên veşartî biyavê pêk tînî,
bêdengiya te deryayeke tijî gotin e.
Ez hesret im,
çirûskek im, di hundurê te de şîn dibe.”

Şev dikene, kulmek ba tê:
“Nêzîkî te ez rengan dibînim,
reş heye.
Bê min ayet dê çi be?
Dengek ber bi ronahiyê ve diçe.”

Helbest bi xemgînî û bêdeng dibêje:
“Bê te, şev, ez ne temam im,
lêdana dil winda ye, stranek bê deng.
Tu kûrahiyê didî min,
giyanê gerdûnê bi dest dixî.”

Şev dikeve, raz û nehêniyên giran:
Were em di bin siyê de semayê bikin,
tu di peyvan de, ez di navberê de.
Were em bêdengiyê hembêz bikin,
Bila tarî biheje,
û çîrokan bêje
Ez û te tenê dibihîzin.

Helbest çavên xwe li hev dide:
Were em şevê pîroz bikin,
di bêdawiya wê de,
ku raman difirin
û dem sil dibe,
daku efsûna wê kêliyê bigire.

Die Nacht in ihrer unendliche Magie

Die Nacht spricht, geheimnisvoll und tief:
„Ich hülle die Welt in Schatten,
verstecke Sorgen in der Dunkelheit.
Die Sterne sind meine Augen,
sie wachen über flüsternde Träume.“

Die Poesie antwortet, sanft und strahlend:
„Du schaffst Raum für verborgene Gedanken,
dein Schweigen ist ein Meer voller Worte.
Ich bin die Sehnsucht,
ein Funke, der in dir erblüht.“

Die Nacht lächelt, ein Windhauch weht:
„In deiner Nähe finde ich Farben,
die das Schwarz zum Kaleidoskop machen.
Ohne mich, was wäre der Vers?
Ein Echo, das im Licht vergeht.“

Die Poesie spricht, traurig und leise:
„Ohne dich, Nacht, bin ich unvollständig,
ein Herzschlag fehlt, ein Lied ohne Klang.
Du gibst mir Tiefe,
um die Seele der Welt zu berühren.“

Die Nacht senkt sich, geheimnisvoll und schwer:
„Lass uns im Schatten tanzen,
du in den Worten, ich im Raum dazwischen.
Umarmen wir die Stille,
die in der Dunkelheit pulsiert,
und erzählen die Geschichten,
die nur wir hören.“

Die Poesie nickt, ein stilles Versprechen schwingt mit:
„Lass uns die Nacht feiern,
in ihrer Unendlichkeit,
wo Gedanken fliegen
und die Zeit stillsteht,
um den Zauber des Moments festzuhalten.“

شارك المقال :

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

اقرأ أيضاً ...

Qado Şêrîn

Wek van rojan, temenê pirtûka “Mihemed Şêxo Huner û Jînenîgarî” dibe du sal.

Dema diyarî dost û hezkiryan dikim, dinivîsim: “Pirtûk berhema keda Mihemed Şêxo ye”. Ji bo min ev rastî ye, ji ber tiştekî min di pirtûkê de tune. Min gotar, lêkolîn, portrêt, note, stran, helbest û awaz…

Pêşeroj Cewherî

Welatê min welatê min

Evro çend roje agire

Li himber faşîzma tirkan

Gel berxwedan û bergire

Welatê min wa Rojava

Welatê min evîna te

Doze ji dil dernakevî

Bidest dijmin ve bernadin

Agir bë te min…

Dildar Xemrevîn

Di destpêkê de ez spasiya mamoste û nivîskarê hêja û giranbuha Ezîz Xemcivîn dikim li ser diyarîkirina romana wî „Zabêl Ey Ermenî Me!“ ji bo yî min , ev yek jî cihê şanaziyê ye ji bo min.

Di pêşiyê de ez ê têbîniyekê ji we re bidim xuyanîkirin…..

Merwam Mistefa-Bavê Zozanê-

Amûdê bajarekî piçûkî dev li ken e, bi nav û deng e, li Rojavayê Kurdistanê ye, nêzî sînorê dewleta Tirk e. Bakurê rojhilatê Sûriyê ye, bi herêma Qamişlo ve girêdayî ye û bi parêzgeha Hisîça ve, dora 35 km ji Qamişlo dûr e, wisa jî 80 km ji parêzgehê…